ВДОВИЦАТА НА РОБИН ВИЛИАМС ЈА ОТКРИ ВИСТИНСКАТА ПРИЧИНА ЗА САМОУБИСТВОТО НА ЛЕГЕНДАРНИОТ АКТЕР: Го дознав името на убиецот кој го мачеше!

Познатиот актер Робин Вилијамс се самоуби во август 2014 година, а во тоа време многу се пишуваше за причините за ваквото заминување на славниот комичар. Многумина веруваа дека тоа го направил поради депресија или алкохол, но вистината беше поинаква и многу болна.

Светот се обедини по неговата смрт во мислењето дека тој е еден од најбрилијантните умови. Комичарите се согласија дека никој на сцената не може побрзо да смисли оригинални шеги. Оние кои снимаа филмови со него велат дека тој никогаш не ја повторувал истата сцена двапати – при секое снимање додавал нешто ново што дополнително ќе ја збогати сцената и ќе ја направи смешна. Вилијамс беше свесен за тоа. Во 2018 година, Марина Зеновиќ сними документарен филм за него со наслов „Come inside my mind“. На прашањето дали има некакви стравови, Вилијамс одговори:

• Да, се плашам дека ќе ми отепа острицата. Дека повеќе нема да можам да искра.

Неговите стравови се остварија бидејќи аутопсијата откри дека Вилијамс всушност боледува од деменција на телото на Леви (Lewy), вид на деменција што го менува начинот на размислување, движење, однесување и целокупното расположение. Деменцијата на телото Lewy (LBD) е всушност спектар на болести што ја вклучува Паркинсоновата болест. Причината за ЛБД сè уште е непозната. Ова го сведочи Сузан Шнајдер Вилијамс, вдовицата на Робин Вилијамс, во интервју за Гардијан.

Докторите разговараа со мене по обдукцијата и ме прашаа дали сум изненадена кога дознав дека Робин ги има тие леви тела во целиот мозок и ‘рбетниот мозок. Не ни знаев дека тие тела се таму. Сепак, ми даде објаснување за неговото однесување. Очигледно, некои туѓи тела му се инфилтрирале во мозокот. Имаше смисла – вели таа.

Сузан Шнајдер Вилијамс сега е во мисија да ги расчисти сите заблуди за смртта на Робин Вилијамс и да ја прошири свеста за оваа ретка болест на мозокот. Еден од начините на нејзината борба е филмот „Желбата на Робин“, приказна за последните денови на славниот актер.

Робин и јас сакавме да одиме во музеи. Тој беше луд по историјата, како и јас по уметноста. Луѓето претпоставуваа дека тој секогаш глуми дворска (луда) будала, дека е ист како што е на сцената. Никогаш не би се омажила за таков човек. Тој беше една работа на сцената, но дома беше тивок, постојано размислуваше, интелектуалец. Комедијата, стенд ап и глумата беа негово дело, а не личност – вели неговата вдовица.

Тие двајца се запознале во 2007 година, во продавница.

Го видов во продавницата и помислив „Види, Робин Вилијамс“. Додека заминував, тој ми се насмевна и нешто ме натера да му пријдам. Носеше маскирна облека, па го прашав како му оди со камуфлажата. „Не многу добро, се гледа дека ме најдовте“, одговори тој, вели Сузан, а четири години подоцна се венчаа. Само две години подоцна се појавија првите симптоми на Робиновата болест.

Првите симптоми

На почетокот имаше стомачни болки. Потоа почнале да му се тресат рацете, а потоа почнал да страда од несоница. Сузан вели дека и неговата вознемиреност станувала се позабележителна.

Стана параноичен, никогаш порано не бил таков. Тоа е приказната со LBD, симптомите не се појавуваат одеднаш и наизменично. Така, ги збунува и пациентот и негувателот. Не знаете што е симптом, а што не – вели Сузан.

На почетокот на мај 2014 година, на Робин му беше дијагностицирана Паркинсонова болест. Аутопсијата покажа дека тоа не е вистина. Сепак, дури и тогаш, додека мислеа дека навистина е Паркинсонова болест, толку многу остана нејасно – симптомите на Паркинсоновата болест не вклучуваат параноја, депресија и анксиозност.

Робин толку многу страдаше од тоа што тој и Сузан решија да посетат невролог за тестирање. Само една недела пред закажаниот преглед, Робин се самоуби.

Мислам дека сакаше да го избегне тој преглед. Сигурно мислел дека ќе го затворат таму и никогаш нема да излезе – вели Сузан, додавајќи дека по неговата смрт сите медиуми пишувале дека починал или од депресија, или од алкохолизам, или од комбинација од двете.

Тоа покажа дека едноставно не знаеме да зборуваме за болести. Депресијата беше симптом на LBD, и затоа не беше психолошки предизвикана, туку невролошка по потекло. Му се распаѓаше мозокот – вели Сузан, додавајќи дека точно е дека Робин имал проблеми со зависноста, но дека тоа не било проблем во периодот пред неговата смрт.

Робин бил чист од алкохол шест години пред неговата смрт. Тој во 2014 година на кратко отиде во центар за рехабилитација за да медитира и да се опорави. Бев бесна кога ги видов насловите дека повторно пие бидејќи знам дека има многу лекувани алкохоличари на кои тој им беше инспирација да излезат – вели Сузан, додавајќи дека по обдукцијата дури и лекарите биле зачудени кога сфатиле како многу мозокот на Робин се влошил поради болеста:

Ми рекоа дека тоа е најлошиот случај што го виделе. Убеден сум дека оваа болест го навела да се самоубие. Затоа зборувам за тоа како науката би се насочила кон потрагата по лек и општо правилна дијагноза. Робин никогаш не ја добил таа дијагноза додека бил жив. Да ја добиеше, можеби ќе имаше уште неколку години живот и ќе успееше да израдува и охрабри некој друг. Што се однесува до мене, тој секогаш се појавува кога ми треба. Еден час пред ова интервју го видов во нашиот двор.