Докторот ми рече: ,,Што ќе правиш со вакво дете!?” Страшна исповед на Нина: Сите излегуваа со бебиња, само јас сум со празни раце… а потоа се случи чудо!

Нина Новаковиќ (27) од Горњи Милановац се бореше да ја одржи бременоста. Првата бременост завршила фатално, родила мртво бебе, но тоа не било крај на неволјите, уште една бременост тргнала наопаку. Кога мислела дека никогаш нема да стане мајка, се случило чудо на кое и’ денес не може да поверува.

Нина зборуваше за нејзината борба да стане мајка, надевајќи се дека нејзината приказна ќе им помогне на родителите да ја водат истата битка.

– Јас и мојот сопруг сме заедно пет години. Бевме во Египет на море и кога се вративме дознав дека сум бремена. Сè беше во ред. Во еден момент самоиницијативно отидов на ултразвук и дознав дека нешто не е во ред со бебето. Одев од доктор до доктор. Еден доктор ми рече дека сè е супер, а потоа друг доктор ми рече да ја прекинам бременоста бидејќи детето има срцева мана. Никогаш нема да ја заборавам реченицата: „Што ќе ти е вакво дете“ – ја започнува Нина приказната за својата борба.

Таа со денови ја бараше вистината, менуваше лекари, а потоа се случи најлошото.

-Постојано одев на лекари, но никогаш не правев пренатален тест бидејќи мислев дека сме здрави и дека нема генетски проблеми. Се испоставило дека детето има срцева мана, и дека нешто генетски не е во ред. Отидов во болница и родив мртво дете во 31 недела – се присетува Нина.

Сите и’ даваа поддршка, но најмногу сопругот кој секогаш беше покрај неа.

– Кога ја напуштив болницата, беше трауматично. Сите носат корпи со бебиња, а јас бев со празни раце. Бебиња се слушаат како плачат во болницата и тоа болешњ. Мислам дека секоја институција треба да има посебна просторија за мајки кои го доживеале тоа што го преживеав и јас. Знаете како, не е лесно да се породи во осми месец а да се роди дете кое не е живо. По болницата, мојот сопруг работеше, а јас, која сум медицинска сестра, не се вратив на работа.

Утеха најдов во готвењето, го фотографирав и направив страница на Инстаграм која стана вирална, тоа беше мојот лек, но и нешто друго…

Утеха нашла во готвењето, а всушност вистински лек за неа била новата бременост.

– По некое време, по пет-шест месеци, дознав дека сум бремена. Бев многу среќна, но за жал го изгубив бебето во десеттата недела. Тоа беше период кога бев многу среќна, бидејќи останав бремена, а потоа следуваше уште една траума. Некако, ќе бидам искрена, ми беше полесно бидејќи бебето не се формираше, но после тој прв пекол, ова беше многу полесно. Морам да напоменам дека во болниците доживеав секакви навреди, пцовки, а луѓето таму немаат емпатија, тие се навикнати на страдањата на луѓето– ни објаснува таа.

– Кога две бремености завршуваат вака, се прашувате што не е во ред? Така, јас и мојот сопруг, кои немаме проблем со зачнувањето, решивме да одиме на посериозни анализи, кои покажаа дека воопшто нема проблеми – вели таа.

Прв роденден и најубав подарок

А, само неколку месеци по втората бременост, Нина дознала дека е бремена.

-Тогаш дознав дека носам близнаци. Инаку јас сум од близначка бременост. И тогаш не знаев како да реагирам. Среќен сум, но не можам да бидам среќен. Направив пренатален тест, кој покажа дека сè е во ред. Бременоста помина без проблеми и убаво, а потоа се родија две момчиња Лука и Андреј. Не можам да го опишам тоа чувство – вели Нина низ насмевка и истакнува дека секогаш во сè наоѓала само добри работи, останала оптимист и не дозволувала околностите да ја скршат.

Сопругот и таа го подготвувале првиот роденден на близнаците, а потоа се случило уште едно чудо.

– Кога наполнија десет месеци, планиравме родендени и организиравме сè. Пак бевме на одмор во Египет. Потоа земав апчиња за да го одложам циклусот. Кога дојдовме дома и’ реков на докторката дека уште нема менструација и дека сакам да видам што се случува. Дознав дека сум бремена, дека сум во десетта недела. Не знаев што да правам, бев толку среќна што не можам да опишам – се присетува Нина.

Така стана мајка на девојче.

– Беше толку добра бременост, не пиев ниту еден лек, ниту една таблета, само суплементи. Се роди нашето девојче, а разликата меѓу децата е 18 месеци. Што да ви кажам, тоа е премногу среќа – вели таа.

Таа се надева дека нејзината приказна ќе им помогне на сите кои минуваат низ исти или слични ситуации.

– Ова беше мојата борба и сега, кога сум доволно емотивно стабилна за да кажам сè. Oва го кажувам затоа што сакам да влеам надеж и верба кај сите идни родители. Беше тешко да се дојде до оваа состојба, но се случи, и се надевам дека помогнав некому да гледа посветло на работите – заклучува Нина.