Зорница Софија до публиката во Бургас: Се надевам дека „Мајка“ ве инспирира дека секој човек може да го промени светот

„Се надевам дека нашиот филм ќе ве инспирира и ќе ве зарази со идејата дека секој, апсолутно секој човек може да го промени светот – со малку, со повеќе, со колку што може“. Ова го изјави режисерката и сценарист Зорница Софија по проекцијата на филмот „Мајка“ во Бургас.

Таа заедно со продуцентот и нејзин сопруг, Петар Минчев, ја пречека публиката во преполната сала „Тончо Русев“ во Културниот центар НХК во овој приморски град. Тие раскажаа детали за снимањето на филмот и одговараа на прашањата на публиката, која не ја испразни салата речиси 40 минути по последните кадри.

Ова е веста на денот од Република Бугарија, избрана на Бугарската телеграфска агенција (БТА) за објавување од МИА, согласно Договорот за размена на информации и професионална соработка, кој предвидува секој ден националните информативни агенции на Северна Македонија и Бугарија да разменуваат директно избрана од другата агенција вест на денот на соодветната земја, а другата агенција да ја објави на својот интернет сајт без промени со изрично посочување и цитирање на партнерот како извор.

Почетокот на проекцијата беше одложен неколку минути поради редот за влезници. Заменик градоначалничката за култура, туризам и спорт во Бургас, Дијана Саватева, ја отвори вечерта со најава дека „Мајка“ е првиот филм од серијата добро бугарско кино што ќе се прикажува во Бургас во партнерство со Националниот филмски центар.

Салата „Тончо Русев“ веќе е популарна во кино круговите и меѓу публиката со високиот квалитет на звукот и сликата, додаде таа и најави дека во јуни таму ќе се одржи второто издание на фестивалот на бугарската кинематографија.

По проекцијата на филмот и пред да започнат прашањата од публиката, Зорница Софија и Петар Минчев на сцената ја поканија основачот на танцовата школа и балет Бургас „Дион“ Петја Стојкова.

Филмот е инспириран од вистинската приказна на театарската режисерка Елена Панајотова, основач на програмите на театарската академија за деца лишени од родителска грижа во Бугарија, Кенија и Танзанија, а Стојкова беше една од учесниците на овие програми во 2016 година во Африка. Таа рече дека може да се снимаат најмалку пет филмови за она што го правела Елена Панајотова во Африка, но, според нејзините зборови, „Мајка“ го прикажува „воздухот што го дишевме таму“.

„Овој филм за мене е исклучително вреден не само поради бојата на вистинската приказна што ја прикажува, затоа што голем дел од настаните во него се реални – но неговото најголемо достигнување е што го покажува токму овој пристап што го создава Елена и што уметноста прави со децата. Навистина сакам овој пристап да се умножи. Се надевам дека повеќе луѓе ќе го видат и ќе можат да го применат тоа максимално“, рече Стојкова.

Во таа насока, Зорница Софија додаде дека во текот на неделата министерот за образование Сашо Пенов потпишал писмо до директорите на сите средни училишта во Бугарија, во кое го препорачува филмот „Мајка“ за повисоките одделенија и за одржан час класните раководители со дискусија за неколку теми избрани од комисија, како што се живеење со причина, трансформативната моќ на уметноста и филантропијата.

Вечерта продолжи со уште многу приказни за речиси двегодишното истражување што му претходело на создавањето на филмот, примери на вистински приказни и реплики од Кенија кои Зорница Софија буквално ги вметнала во сценариото, за предизвиците на процесот на снимање во гетото Кибера и што се научи од средбата со африканската реалност.

Петар Минчев рече дека неговата прва мисла при влегувањето во гетото била како да излезе што побрзо.

„Ни советуваа да гледаме во очите на луѓето, а кога го направивме тоа, видовме неверојатно среќни, горди луѓе со кои склучивме долгорочни пријателства. Тие се задоволни со она што го имаат. Тие го живеат секој ден со благодарност. Беше отрезнувачки за нас“, рече тој, додавајќи дека и покрај неверојатната беда, нечистотија, сиромаштија, болести, глад, сиромаштија и висока стапка на смртност, тие не сакаат да живеат никаде на друго место бидејќи „уширики“ – локалниот збор за „заедништво“ – е всушност чувството на огромна заедница, чиј дел се и тие. Во врска со ова, двајцата ги цитираа зборовите на еден од локалните Татари, кој има можност да се исели од гетото и да живее во подобри услови, но тој им рече: „Зошто да живеам во стан со голем фрижидер за да јадам стара храна, спакувана само во најлонски кеси?”

„Таму условите за живот се феноменално шокантни за нас, но сепак тие имаат радост и благодарност во секој свој ден, што ние ги немаме“, додаде Зорница Софија и рече дека се вратила збогатена и верува дека има уште да учи. од Африка.

На прашањето дали филмот е прикажан во Африка, таа рече дека чекаат одобрение од тамошниот фестивал, но и да не го направат, имаат планови да го прикажат во Кибера за да можат да го гледаат децата таму.

Иако интересот на публиката за салата беше главно насочен кон африканската реалност, режисерот го насочи фокусот и на она што се случува во Бугарија. Таа даде пример за тоа како бугарските деца во филмот, кои всушност живеат во таков дом за сместување, навистина сакале да го видат филмот на големото платно и го организирале своето гостување на фестивалот „Златна роза“ во Варна минатото лето. Меѓутоа, една од девојките не успеала затоа што, според традицијата на нејзиното семејство, била продадена по првиот циклус.

„Наместо да гледаме само на она што се случува во Африка, вредно е да се погледне наоколу што се случува околу нас, бидејќи има трилион работи што можеме да ги промениме и овде“, додаде Зорница Софија.