Родителството е многу повеќе од она што им го кажуваме на нашите деца. Нашиот тон, изрази на лицето, говорот на телото, дури и нашите неискажани грижи оставаат свој белег на малите набљудувачи кои нè впиваат како сунѓер секој ден.
Истражувањата покажаа дека децата се исклучително чувствителни на емоционалните состојби на возрасните, особено на родителите.
Што „добиваат“ децата од нас?
Феноменот познат како емоционална зараза објаснува зошто децата го чувствуваат нашиот хумор. Ако сме под стрес, вознемирени или нерасположени, децата го чувствуваат тоа, дури и кога се обидуваме да го скриеме. Потоа, нивното однесување често станува вознемирено, плачливо или пркосно, не затоа што сакаат да бидат непријатни, туку затоа што се збунети и бараат емоционално уверување.
Децата како огледало
Децата учат не само од она што им го кажуваме, туку пред се од она што го прават нивните родители. Ако возрасните викаат, ги удираат вратите или се повлечат во тишина во стресни ситуации, детето учи дека тоа е начин да се справи со стресот. Од друга страна, ако видат родител како длабоко вдишува, бара пауза или мирно вели: „Моментално сум лут, но ќе се смирам и ќе разговараме“, и тие учат како да се справат со тешките емоции.
Како да го регулирате вашето расположение за доброто на вашето дете?
Не можеме секогаш да бидеме насмеани и смирени, а тоа не е целта. Клучот е емоционалната искреност и здравите стратегии за справување. Еве неколку совети:
Именувајте ги вашите емоции: Наместо да се обидувате да го прикриете вашиот гнев, можете да кажете: „Мама е уморна денес и има потреба од мир“.
Грижете се за себе: Доволното спиење, физичката активност и поддршката од саканите директно влијаат на вашата способност да реагирате смирено.
Извинете се: Ако го кренете гласот, објаснете и извинете се. И децата учат од нашите грешки.