Добро е што Киев ја менува својата реторика бидејќи преговорите се најдоброто решение. Сè друго одзема премногу крв и жртви.
Директорот на американската Централна разузнавачка агенција (ЦИА) Вилијам Барнс на почетокот на годината нагласи дека следните шест месеци се клучни за Украина. Чешкиот претседател Петр Павел, поранешен генерал на висока позиција во НАТО, пред неколку месеци рече дека Западот може да даде целосна поддршка на само уште една украинска контраофанзива. Следната, некаде следната година, таа би можела да се соочи со воен замор. Така ги поддржува зборовите на Барнс. „ЦИА, снаа, ЦИА, уништија пола свет“, но сега можеби работат на завршување на војната.
Доволно е да се погледне календарот за да се најде причината за шестмесечната теза: на крајот на годината започнува кампањата за избори во Русија, Украина, САД и ЕУ. Наесен тој ќе биде во Словачка каде на власт би можела да дојде проруска коалиција која би можела да ги следи позициите на Унгарија, што е лоша опција за единството на НАТО и ЕУ.
Договорени се предуслови кои би можеле да ги наведат сите заинтересирани страни да се приклучат на преговорите. Мислам дека тоа е контекстот во кој треба да се толкува изјавата од најтесниот круг на украинскиот претседател Володимир Зеленски дека со Москва може да се разговара за иднината на Крим. Киев сè уште, разбирливо, се надева дека ќе ги ослободи окупираните делови од територијата со воени средства, но имаше повеќе од доволно изјави за да се остави во воздух дали целта е враќање на ситуацијата пред 24 февруари 2022 година или целосно ослободување, вклучувајќи го и Крим.
Сериозни воени аналитичари со проруски и антитурски ставови предупредуваат дека воениот пат до Крим ќе биде поплочен со огромен број жртви. Генералот Суровикин, кој ја презеде командата со руските сили минатата есен, ја промени својата стратегија од офанзивна во активна одбрана. Клучниот потег во оваа насока беше воспоставувањето одбранбени линии, што беше брзо направено на приодите кон Крим, веќе во времето на повлекувањето од Керсон.
Позицијата според која може да се преговара за Крим е важна промена, бидејќи со тоа Киев прави отстапка, по што Москва може да биде притисната да се повлече некаде. Така се создаваат предусловите за преговори. Стратешки гледано, Крим е од најголема важност за Москва бидејќи нејзината загуба ги остава без цврста основа што им дава можност да го контролираат Црното Море. Кремљ би сакал да го зачува и копнениот мост од Русија до Крим, што нема да биде толку лесно: според проценките, украинската офанзива би удрила некаде од Запорожје кон Азовското Море.
Во овој контекст треба да се стави и противењето на САД, Киев да добие дефиниран план за влез во Алијансата на самитот на НАТО во јули. Останува да се види како ќе се дефинира безбедносната позиција на Украина, бидејќи во одреден момент ќе има некои мировни преговори бидејќи ниту една страна не може да ги реализира своите интереси преку воени средства.
Ако Русија воено не биде поразена, позицијата на реално гледање на ситуацијата сугерира дека влезот на Украина во НАТО е малку веројатен и затоа на Киев не треба да му се даваат лажни надежи. Ќе бидат потребни други форми на гаранции. Добро е што Киев ја менува својата реторика бидејќи ситуацијата на терен сугерира дека преговорите се најдоброто решение. Сè друго одзема премногу крв и жртви.