Британецот Метју Алик бил клинички мртов 10 минути, а сега откри како се чувствувал кога се разбудил од кома и како поминало неговото закрепнување.
„Не се сеќавам на ништо кога бев клинички мртов, но се сеќавам дека откако се разбудив од кома, се чувствував како да спијам. Сè беше мирно. Беше како мирен сон“, рече тој, според Metro.co.uk.
Тој почнал да се чувствува лошо кон крајот на август 2023 година, борејќи се со отежнато дишење и оток во стапалата.
„Отекуваше, а потоа се смируваше следниот ден, па го игнорирав. Го припишував на ноќните смени на работа, мислејќи дека не се движам доволно, но потоа почнав да добивам недостаток на воздух правејќи едноставни работи. На пример, ако станев премногу брзо, се чувствував како да сум спринтал“, рече тој.
Една работна сабота, еден колега го поканил горе да погледне нов апарат за кафе, но тој не можел да се искачи по скалите. Го замолил да повика брза помош. Лекарите утврдиле дека има неправилен срцев ритам.
Рекоа дека веројатно нема потреба од грижа, но го однесоа во болница како мерка на претпазливост. Кога стигнаа таму, докторот го замоли Мајкл да ја оцени болката на скала од еден до 10.
„Му реков дека е нула претходно, но одеднаш стана 11 од 10. Тој рече дека не може да биде 11, а јас реков: „Сега е 13“, раскажа тој. После тоа, тој се сруши. Доживеа срцев удар предизвикан од белодробна емболија.
Лекарите му дале толку интензивна реанимација што предизвикало внатрешно крварење. Се сметал за клинички мртов неколку минути пред да биде реанимиран и ставен во кома.
На неговото срце и бели дробови биле откриени големи згрутчувања на крвта, па хирурзите извршиле неколку процедури во обид да ги отстранат. Ова вклучувало употреба на катетер за разбивање на згрутчувањата на крвта и повеќекратни трансфузии на крв, за кои Метју верува дека му го спасиле животот.
Неговото семејство е предупредено дека ако некогаш се разбуди, може да биде мозочно мртов. Кога се разбудил три дена подоцна, бил целосно свесен и имал само проблеми со меморијата.
Тој рече дека по будењето се сеќава дека се чувствувал неверојатно смирено, како полека да се буди од длабок сон. По некое време, се загрижил дека е парализиран затоа што не може да се движи, но после тоа, чувството во прстите постепено почнало да му се враќа.
Тој имал тешкотии да ги запомни имињата на луѓето и да ги препознава боите, но со текот на времето се опоравил. Сè уште чувствува оток во нозете и болка во градите.
„Никогаш нема целосно да се вратам во нормала бидејќи ќе пијам лекови за разредување на крвта до крајот на животот“, рече тој.