Вежбата со кодно име „Моси“ („чад“ на свахили) ќе се одржи околу областа Дурбан и Ричардс во провинцијата КваЗулу-Натал во Јужна Африка.
Јужноафриканските национални одбранбени сили (Sandf) на 19 јануари потврдија дека Јужна Африка ќе биде домаќин на морнариците на Кина и Русија за време на „поморска вежба“ од 17 до 27 февруари, пишува францускиот портал RFI . Вежбите се совпаѓаат со годишнината од почетокот на руската инвазија на Украина.
Вежбата со кодно име „Моси“ („чад“ на свахили) ќе се одржи околу областите Дурбан и заливот Ричардс во јужноафриканската провинција КваЗулу-Натал, на истокот на земјата, се вели во соопштението.
Според руската новинска агенција Тас, адмирал Горшков, во вежбите ќе учествува и брод „што носи хиперсонични ракети Циркон“, а веќе протекоа фотографии кои сугерираат дека бродот веќе пристигнал во пристаништето во Кејп Таун.
Тоа ќе биде само втор пат поморските сили на трите земји да спроведуваат заеднички операции. Првиот пат тоа се случи во ноември 2019 година во Кејп Таун, непосредно пред избувнувањето на пандемијата „Ковид-19“.
„ЈАР избра страна“
Споменатата вежба беше силно критикувана од главната опозициска партија во Јужна Африка, Демократската алијанса, од која тврдат дека Преторија „избрала страна“ со овој потег.
„Иако нашата влада тврдеше дека е неутрална, ова е само еден од многуте инциденти каде што [владејачката партија] АНЦ јасно го изложи своето фаворизирање на Русија и всушност не направи ништо друго освен да докаже дека воопшто не е неутрална“, рече истакнатиот член на опозицијата Кобус Маре и додаде дека овие воени игри не се „ништо повеќе од скап рекламен трик“.
Во меѓувреме, Дејвид Фелдман, портпарол на американската амбасада во Јужна Африка, изјави за CBS News дека САД се „загрижени поради планот на Јужна Африка да одржи заеднички поморски вежби со Русија и [Народна Република Кина] во февруари, додека Москва ја продолжува својата брутална и незаконска војна против Украина“.
Јужноафриканскиот министер за надворешни работи Наледи Пандор, кој се состана со неговиот руски колега Сергеј Лавров кога тој ја посети Преторија претходно во јануари, рече дека тоа е „само воена вежба со пријателите“. Јужноафриканскиот портал Independent Online го цитираше министерот за одбрана и воените ветерани Танди Модис дека вежбите биле „многу корисни за сите три морнарици“, додавајќи дека „никој не протестирал“ кога САД одржале свои воени вежби со Сандфа во јули минатата година.
„Јужна Африка испраќа јасен сигнал дека нема да се приклучи на антирускиот фронт. Вежбите покажуваат дека Русија не е толку изолирана како што би сакал Западот“, изјави за RFI , Марцин Качмарски, безбедносен експерт од Универзитетот во Глазгов. Неговата забелешка беше поткрепена со Индексот за демократија за 2022 година објавен минатиот месец од Економист Интелиџенс Јунит, кој покажа дека „две третини од светското население живее во земји кои се или неутрални или симпатични кон Русија кога станува збор за војната во Украина.“
Сојуз меѓу Русија и Кина?
„Претстојните вежби организирани од Јужна Африка го покажуваат големиот „потенцијал за руско-кинеска соработка во Индискиот океан и како двете претставуваат многу поголема закана за понатамошната улога и влијание на САД во регионот отколку што би можеле поединечно“, според Ориана Скајлар Мастро, соработници на Институтот за меѓународни студии Фримен Спогли на Универзитетот Стенфорд.
„И Кина и Русија постепено го зголемуваат своето присуство во Индискиот Океан. Русија неодамна објави дека ќе основа поморски објект во Порт Судан на Црвеното Море“, изјави таа за RFI, истакнувајќи дека Кина ја отвори својата прва прекуморска база во Џибути во 2014 година.
Понатаму, Мастро тврди дека Кина и Русија одржуваат вакви вежби помалку за воени, а повеќе за политички цели.
„Русија е подготвена да преземе одредени политички ризици за да ги поддржи воените активности на Кина, кои претставуваат најнов предизвик за САД и нивните сојузници“, објаснува тој.
Но, Мастро додава дека Кина не е премногу задоволна од руската инвазија на Украина „главно затоа што не веруваат во овој вид воена интервенција како ефективно средство за надворешна политика“.
Друга причина, вели таа, е тоа што на Пекинг „не му се допаѓаат паралелите меѓу Украина и Тајван.“
„Од кинеска перспектива, тие имаат многу силни, легитимни претензии кон Тајван. А Русија, сметаат тие, ги нема истите легитимни права кон Украина. Додека Пекинг отсекогаш го признаваше суверенитетот на Украина и срдечно и честиташе на земјата за нејзината 30-годишнина од независноста, тој го смета Тајван за една од нејзините провинции која на крајот мора да се врати во својата татковина, заклучува Мастро.“