Европската Унија (ЕУ) објави дека ќе купува американска енергија во вредност од 250 милијарди долари годишно како дел од трговскиот договор за нов царински режим, но аналитичарите проценуваат дека ова не е реално бидејќи би барало пренасочување на поголемиот дел од американскиот извоз на енергија кон Европа, додека во исто време Брисел има многу ограничена контрола врз тоа што увезуваат енергетските компании.
Договорот за царинска стапка од 15 проценти за поголемиот дел од европскиот извоз во САД вклучува обврска за ЕУ да увезува американски енергетски производи во вредност од 750 милијарди долари за три години, што може да биде нафта, течен природен гас (ЛНГ) или нуклеарна технологија.
Вкупниот извоз на САД во енергетскиот сектор на глобално ниво минатата година изнесуваше 318 милијарди долари. Од тоа, ЕУ увезе американска нафта, течен природен гас и цврсти горива во вредност од 76 милијарди долари.
Затоа, треба да се зголеми повеќе од трипати таа сума.
Артуро Регаладо, виш аналитичар во „Кплер“, компанија која се занимава со анализа на пазарот, вели дека пазарот не може реално да го свари таков договор бидејќи САД треба да го пренасочат целиот извоз на нафта кон ЕУ или извозот на течен природен гас кон Европа треба да се удвои.
Покрај тоа, други земји, како што е Јапонија, се обврзаа да купуваат американски енергетски производи како дел од трговските договори.
Побарувачката за американски енергетски производи може да ги охрабри локалните производители да го дадат приоритет на извозот пред домашниот пазар поради повисоките цени, а поскапите горива и енергија може да станат политичка и економска главоболка за американските и европските лидери.
Ниту ЕУ ниту САД не дадоа детали за тоа што всушност опфаќа енергетскиот дел од договорот и дали може да вклучува некои делови за изградба на електрична мрежа или електрани.
ЕУ проценува дека плановите на земјите-членки за проширување на употребата на нуклеарна енергија би подразбирале стотици милијарди евра инвестиции до 2050 година. Минатата година, увозот поврзан со нуклеарни реактори изнесуваше 53,3 милијарди евра, потсетува Ројтерс.
Обврската изразена од ЕУ во врска со увозот на енергетски производи од САД не е преземена од контрола, рече еден европски функционер кој сакаше да остане анонимен.
„Тие бројки, се разбира, бараат инвестиции и тие ќе варираат во зависност од изворот на енергија, но бројките се остварливи“, рече тој.
Тој додаде дека не може да има јавна обврска бидејќи енергијата не ја купува ЕУ, туку компаниите.
Поголемиот дел од увозот на нафта во ЕУ го вршат приватни компании, додека гасот е мешавина од приватни и јавни компании. Европската комисија може да организира заедничка побарувачка во случајот со течен природен гас (LNG) со цел да се постигне подобра цена, но не може да присили никого да купува бидејќи тоа е комерцијална одлука.
„Не е реално. Или ЕУ ќе плати превисока цена што не е пазарна за американскиот течен природен гас (LNG) или ќе увезува количини со кои нема да може да се справи“, според аналитичарите на ICIS.
САД веќе се главен снабдувач на LNG и нафта во Европа. Минатата година, 44 проценти од увезениот LNG и 15,4 проценти од нафтата дојдоа преку Атлантикот.
Џејкоб Мандел од компанијата Aurora Energy Research забележува дека за да се достигне извоз од 250 милијарди долари годишно, САД ќе мора да ги зголемат капацитетите многу повеќе од планираното до 2030 година.
„ЕУ може да купува 50 милијарди долари повеќе годишно во енергетски производи, како што се зајакнуваат американските производствени капацитети“, тврди тој.
ЕУ планира да го прекине увозот на руска нафта и гас до крајот на 2027 година. Минатата година, ЕУ увезе 94 милиони барели нафта од Русија, што претставува околу три проценти од вкупната количина. Покрај тоа, беа увезени 52 милијарди кубни метри руски природен гас и течен природен гас (LNG) во споредба со 45 милијарди кубни метри американски течен природен гас (LNG) во истиот период.
ICIS, кој исто така се занимава со анализа на пазарот на стоки, истакнува дека нема причина ЕУ да увезува повеќе нафта од САД, бидејќи европската побарувачка за нафта го достигна својот врв пред неколку години.