Во текстот во он-лајн изданието на весникот Die Welt, на германските читатели на почетокот им се објаснети фактите кои се добро познати во Србија – претседател Александар Вучиќ објави дека неговата партија освоила апсолутно мнозинство на парламентарните избори.
Потоа се наведуваат обвинувањата на опозицијата за изборен фалсификат:
„Опозицијата и набљудувачите ја обвинуваат партијата на претседателот за околу 450 нерегуларности на изборите. На пример, има извештаи за купување гласови и поткуп на гласачи. Набљудувачите и независните медиуми објавија повеќе неправилности и во неделата. Така, на пример, Србите од соседна Босна и Херцеговина наводно гласале во спортска сала во Белград, која не е официјално избирачко место. Набљудувачите од Центарот за истражување, транспарентност и отчетност (ЦРТА), исто така, изјавија дека биле нападнати во Оџаци во североисточна Србија, откако регистрирале случај на изборна измама. Тие рекоа дека десетици гласачки ливчиња биле префрлени од партиските простории на избирачкото место спроти улицата“, пишува угледниот германски весник.
Во текстот се цитира опозиционер Радомир Лазовиќ кој се пожали на низа нерегуларности на изборите – купување гласови, фалсификување потписи…, а тој ги опиша изборите како – „највалкан досега“.
„Опозицијата објави дека во Белград пристигнуваат автобуси полни со гласачи кои не живеат во главниот град. Премиерката Ана Брнабиќ на социјалната мрежа Х (Твитер) ги отфрли тие обвинувања. Србија продолжува да ги негува односите со Русија и Владимир Путин. Земјата е кандидат за влез во Европската унија од 2014 година, но во последните години се соочува со обвинувања дека се повеќе ги поткопува демократските норми и правила. Александар Вучиќ повторно распиша избори неполни две години по претходните. Претседателот, кој е задолжен за политиката на земјата од 2012 година, постојано ги користеше предвремените избори за да обезбеди лојалност на неговите функционери и поддржувачи. Критичарите го критикуваат неговиот авторитарен стил на владеење. Според овие гласови, Александар Вучиќ го злоупотребува владиниот апарат, полицијата и тајните служби со цел финансиски да ги уништи своите конкуренти и да ги оцрни во јавноста. Критичарите го обвинуваат и Александар Вучиќ дека е поврзан со организиран криминал. Физичките напади врз опозицијата често се вршат токму од насилници од тоа милје“, изјави Радомир Лазовиќ.
Извештајот потсетува на трагедиите во основното училиште „Владислав Рибникар“ и селото Младеновац кога животот го загубија 18 жртви, а потоа следуваа масовните протести, како и на конфликтите во Косово. Авторот на текстот од германскиот весник ги наведува обвинувањата на демонстрантите:
„Тие ја обвинија Владата и нејзините медиуми дека шират клима на омраза и глорификација на насилството“.
Во текстот се потсетува дека покрај парламентарните избори беа распишани и покраински избори во Војводина како и голем број локални избори, а опозицијата се собра под слоганот „Србија против насилството“ надевајќи се дека ќе ја освои власта во Белград.
Kölner Stadt-Anzeiger (KS) викендов објави напис со наслов: „Кој може, ја напушта Србија“. Во него се анализира сеприсутноста на Александар Вучиќ во медиумите и се наведува дека е тешко да се избегне во Србија:
„Факт: маж од два метри со очила и рогови ја поларизираше земјата откако влезе во парламентот во 1993 година. Му служеше на социјалистичкиот деспот Слободан Милошевиќ како министер за пропаганда. И на улица ги мобилизираше криминалците за Радован Караџиќ, кој подоцна беше осуден како воен злосторник“.
Во текстот се изразува стравот на српските аналитичари дека изборите ниту биле „слободни“, ниту „фер“.
Поранешниот министер за економија, Раде Баста даде интервју за онлајн изданието на весникот Bild. Тој мораше да ја напушти Владата бидејќи зборуваше за санкции против Русија. За германски весник тој вели:
„На крајот на краиштата, за нас во Србија, но и за нашите соседи на Балканот, се зависи од тоа што сакаат Берлин и Брисел и што се подготвени да спроведат. Дали сакаат демократски Балкан – или само сакаат да гледаат како целиот регион се претвора во руска мафијашка колонија ?“
Раде Баста понатаму вели:
„Србија е едно од најважните места за трговија со шверц со Русија. Пред очите на институциите и со нивно знаење во Србија се увезуваат компоненти за руската воена индустрија од Западна Европа, потоа се менува нивната декларација и се испраќаат во Русија заобиколувајќи ги санкциите“.
Во текстот се наведува заклучок кој го сумира она што го мисли Раде Баста:
„Без навистина тврда и конзистентна политика од Брисел и пред се од Берлин, Србија, а со тоа и остатокот од Западен Балкан, ќе бидат изгубени за Европа“.
И дневниот весник Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) објави анализа за атрактивноста на Србија под Александар Вучиќ за западните инвеститори. Поднасловот гласи: „Инвеститорите не го обвинуваат многу Александар Вучиќ за корупција и демократски дефицити“. А насловот гласи: „ЕУ плаќа, Александар Вучиќ се радува“.
„Тој е среќен што ја добива помошта од Европската унија за патот до полноправно членство, за кој се преговара од 2014 година, но го предизвикува и гневот на Брисел со склучувањето договор за слободна трговија со Кина. Оваа православна христијанска земја има добри односи со Русија. Александар Вучиќ ги отфрла западните санкции против ‘братската држава’, но и помага на Украина со артилериска муниција. Ова повторно ги ублажува критиките на Американците и Европејците поради тензиите со Косово кои постојано се разгоруваат“, пишува FAZ.
А Zeit Online објавува текст наречен „белградски мачо“ кој се однесува на Александар Вучиќ. Поднасловот вели: „Српскиот претседател постапува радикално, насилството е легитимна алатка за него. И покрај тоа, многу гласачи го сакаат, а ЕУ го смета за незаменлив. Зошто ?“. Во текстот пишува:
„За Германија како и за ЕУ централно е решението на косовското прашање – и таму со години се убедени дека ова прашање може да се реши само со Александар Вучиќ. Аксиомата на европската политика гласи: Србија е најголемата земја на Западен Балкан; ако Србија влезе во ЕУ, со себе ќе земе и други помали земји; за да може Србија да се интегрира во ЕУ, спорот за Косово мора да се реши; Александар Вучиќ е силен во Србија, мора да се направи договор со него, бидејќи само тој може да ги ‘продаде’ Србите“.
Во текстот се истакнуваат два непријатни аспекти на добронамерниот однос кон Александар Вучиќ:
„Колку подолго сака да остане на власт со помош на Европската унија и Германија, толку појасно српското население се оддалечува од Европа“.
Друг непријатен аспект е, исто така, заклучокот:
„Александар Вучиќ не знае скрупули кога е во прашање неговата сопствена моќ – и има бројни средства да ја обезбеди“.