Пејачката Маја Оџаклијевска мирот го пронашла во куќата со цвеќиња, каде до неодамна со неа живееше нејзиниот внук.
– Мојот животен сон беше да имам куќичка во цвеќе, буквално куќичка. Покрај тоа, во овие години е многу полесно да се исчисти мала квадратура. За овој потег придонесе и мојата вечна желба да бидам во некаква изолација. Не сум социјално суштество, морам да признаам, поради околностите се занимавав со професија која подразбира дружељубивост – и се довери легендарната пејачка на Тања Петернек.
Друга причина да го замени станот со куќа со двор беше внукот на Маја – Лука, аутистично момче кое до минатата година живееше со баба му. Првото нешто што го направи кога се всели беше да му направи на Лука лулашка.
– Неговиот аутизам го препознав кога имаше две години. Отпрвин се криеше каде што беше темно, обично под масата или под јорганот, и ќе врескаше ако го допреа. Често имал хистерични напади. Всушност, јас така ги доживував, за подоцна да сфатам дека нешто му се случува во главата што ќе го натера да изгледа како да е лут. Ќе има напади додека не се исцрпи, на крајот детето ќе помодре. Тоа се страшни работи, моравме да се справиме со нив – искрено призна Маја Оџаклиевска.
– Бидејќи ќерка ми не можеше повеќе да издржи, решив да се грижам за Лука. Ми се чинеше дека имам уште огромна количина на љубов да дадам и, добро, ќе му ја дадам, бидејќи многу му треба. По некое време почна да се смирува. Бев со него скоро пет години. Минатата година и го „вратив“ на мајка му, велејќи дека едноставно повеќе немам физичка сила.
На прашањето каков е односот меѓу баба и внук, Маја одговори:
– Совршено. Кога ќе му кажам преку вибер „каде е мојот принц“, се насмевнува и се радува. За жал, тој е невербален, но толку многу кажува со две насмевки и три погледи, за да можеме слатко да се збогуваме. Се чувствуваме и преку музиката. Ние двајца најмногу сакаме да го слушаме Моцарт заедно. Прекрасно е. Имам видео кое често го пуштам, а на него се гледа како пее на таа музика. Тој е многу сладок.
Самопожртвуваната баба, која има и двегодишен внук Константнин, изјави дека срцето и е полно со тага што повеќе не може да му помогне на Лука.
– Понекогаш посакувам да имам волшебно стапче кое ќе му помогне да го започне животот. И тогаш мислам, што е животот во суштина, тој е полн со негативност, агресија, омраза. Можеби за него е подобро да живее во свој свет на бајки и илузии, кои ние како семејство му ги обезбедуваме. Заштитен е од се што минуваат другите деца, бидејќи ние како родители не успеавме да им обезбедиме животна сигурност на нашите деца. Можеби е подобро Лука да е некаде далеку, но блиску до оние кои најмногу го сакаат.