Распадот полека се таложи по американскиот напад врз нуклеарните оружја на Иран. Операцијата „Полноќен чекан“ и претходните израелски операции јасно покажаа колку се ранливи руските системи за воздушна одбрана. Овие настани сериозно ги потресуваат темелите на руската војска, пишува Хамиш де Бретон-Гордон, поранешен командант на Здружениот хемиски, биолошки, радиолошки и нуклеарен полк на британската армија.
Во продолжение ја презентираме анализата во целост:
Едноставниот факт е дека израелските борбени авиони веќе некое време слободно летаат во иранскиот воздушен простор. Сега, огромен американски ударен пакет – вклучувајќи седум бомбардери Б-2, 75 крстосувачки ракети и, без сомнение, бројни други авиони – ја достигна својата цел без тешкотии и прецизно испорача 14 тешки бомби.
Сето ова се случи без никакво влијание од воздушната одбрана на Иран, која е базирана на руски системи С-300, руски борбени авиони и руската воена доктрина. Ова сигурно предизвикува паника во Москва.
Разликата помеѓу Украина и Иран
Војната во Украина е многу различна од онаа меѓу Иран и Израел. Над Украина, противвоздушните сили, или „облакокршачи“, како што се нарекуваат во британската војска, целосно го контролираат небото. Ниту една страна не се осмелува да испраќа авиони блиску до непријателските линии, а камоли над нив.
Русите извршуваат ефикасни напади користејќи лизгачки бомби и крстосувачки ракети, додека Украина возвраќа со беспилотни летала и ограничен број западни ракети со долг дострел.
Задачата за потиснување на непријателската воздушна одбрана, која Израел толку успешно ја спроведе против Иран, во моментов е недостижна за двете страни во Украина. Но, јасно е дека може да се постигне, барем кога станува збор за добро опремени западни сили против руските одбранбени системи – и тоа е она што го плаши Путин до срж.
Точно, Русија се префрли на посовремениот С-400 (а во некои случаи и на најновиот С-500), но С-400 е само надградба на С-300, а С-500 е веројатно повеќе мит отколку реалност.
Ранливоста на Москва
Рускиот лидер и неговите советници сега мора да бидат свесни дека нивната одбрана би можела лесно да се неутрализира доколку Украинците или друг противник како НАТО ја имаа соодветната опрема.
Секако, стана јасно дека на Путин и руското раководство малку им е грижа за бројот на жртви. Моментално сме сведоци на повеќе од еден милион убиени и ранети руски војници во Украина. Но, можеме да бидеме сигурни дека Путин и неговите генерали се загрижени за сопствената безбедност.
Сеопфатните американски и израелски разузнавачки мрежи што ги видовме во Иран, кои им овозможуваат да ги идентификуваат и елиминираат клучните лидери и нуклеарни научници речиси по своја волја, сигурно ги ужаснале врвните луѓе на Кремљ, особено затоа што Украина се чини дека има сличен дострел во самата Русија. Операцијата „Пајакова мрежа“, во која руската стратешка воздушна флота беше десеткувана неколку пати, ја потврдува нивната ефикасност.
Американска супериорност
Сега е уште појасно дека Америка има целосна супериорност над руските сили и ако Трамп одлучи да го стори тоа, тој би можел да му нанесе целосен пораз на Путин на бојното поле или дури и лично да го елиминира, опремувајќи ја Украина со истото оружје што го користи Израел.
Се надеваме дека Трамп, охрабрен од својот успех во Иран, ќе ја искористи оваа демонстрација на воена моќ, придружена со соодветни пораки, за да го принуди Путин на преговарачка маса. Ако успее, можеби навистина ќе ја добие Нобеловата награда за мир каква што толку посакува – и тогаш навистина би ја заслужил.