Оливера Ќирковиќ, докторка од Ниш позната под псевдонимот Ева Кант и Славица Станојчиќ беа трите најпознати членки на Пинк Пантер од Србија.
Славица Станојчиќ од Ужице, почина откако ја загуби битката со ракот, а важеше за една од најубавите Ужичанки. Славица претходно зборуваше за луксузниот живот кој го водела и поради кој завршила во грчки затвор.
„Живеевме во Глифада. Таму живее елитата, грчката елита, и јас уживав таму, ги имав парите што ми ги даде. Не знаев од каде се парите, но ни мене не ме интересираше. Претпоставував, но во тој момент не ме интересираше“, вели Славица. Како што рекла, отишле во реномирани ресторани, а таа се чувствувала како да живее во Холивуд.
„Малку е смешно, но баш така беше. Сето тоа не го видов толку мрачно: тој беше човек на кој му верував, со кого пораснав и верував дека ќе бидам заштитена во секој момент“, изјавила Славица за медиумите.
“А потоа, по месец и половина луксузен живот во Грција, зад нивните автомобили се појавија полициски патроли. Откако се обиделе да избегаат, полицијата ги уапсила. Тогаш пукна целиот пекол. “
“Не сум сторила никакво кривично дело. Меѓутоа, ме извлекоа од автомобилот и почнаа да ме тепаат. Мојот пријател се обиде да побегне, но полицајците пукаа во него. Набрзо сфатив дека нема да бидам ослободена од притвор толку брзо. Беше многу полошо отколку што мислев, никогаш не можев да сонувам дека ова може да ми се случи“, раскажува Славица во кој пекол паднала.
„Немав време ни да разберам што ме снајде кога жената ми удри шлаканица. Потоа повторно ме удри, па повторно, викајќи нешто на грчки по мене. Додека седевме во автомобилот, пред да отидеме во полициска станица , вратата ја отвори жена, полицаец, инспектор, ми удри шлаканица, ме тепа, ми кажа некои работи што не ги разбирав“, изјави тогаш Славица.
Жена змеј, па жена пајак
Кога светските медиуми ја објавија веста за „жената пајак“ која во март 2012 година беше уапсена како еден од мозоците на најпознатата банда во светот „Пинк Пантер“, а потоа и дека побегнала од најчуваниот затвор во Атина, „Коридалос“, јавноста во Србија беше шокирана. Стануваше збор за Оливера Ќирковиќ, поранешна кошаркарка на Црвена звезда, која медиумите во Србија веднаш ја нарекоа „жена змеј“, поради што стана една од нашите најпознати криминалци.
По повлекувањето од спортот, таа како хоби почнала да продава бунди и брендирана облека во Белград. Бидејќи стоката што ја продавала била со сомнително потекло, нејзиното хоби било на работ на законот. Со таа работа почнала да навлегува во криминал. Таа беше уапсена за прв пат на Крит во 2006 година, каде што беше организатор на грабежот на златарница. Во тоа време таа веќе беше член на „Пинк Пантер“. За ова дело таа помина две и пол години во затвор. По ослободувањето продолжила со криминалните активности, главно ограбувајќи златарници.
Следниот пат била уапсена во март 2012 година додека ја подготвувала кражбата. Веќе во јули истата година таа влезе во историјата како единствената жена која успеала да побегне од грчки затвор. Самиот чин на бегство од затвор наиде на голема поддршка, како од затвореничките така и од женските затвореници во казаматите, така и од целата јавност. За време на нивните грабежи, никој не бил повреден или ранет, поради што добила прекари како „Амазон“, „Жена змеј“, „Кралица“ и слично.
Во септември истата година повторно била уапсена и осудена на 32 и пол години затвор. По бројните жалби до апелационите судови, таа беше ослободена во август 2017 година. Овде даваше многу интервјуа, гостуваше на телевизија и напиша две книги „Јас, Пинк Пантер“ во кои ги откри сите тајни на нејзиниот живот и занает.
Функционираше како војска
Нишлијка, скриена зад псевдонимот Ева Кант, од улогата на невропсихијатар, своевремено беше дел од „Пинк Пантер“. Оваа необична Нишлијка откри како и зошто решила да влезе во светот на криминалот, и да се врати на лекарскиот живот, без да се обидува да ги оправда своите животни избори.
Кога ја прашале како било нејзиното прво патување со кражба, таа вели дека прво морала да ја смени косата и да се облече за бизнис.
„Најпрво ги правевме тие елегантни кражби, но не се правам купувач, навистина купуваме. Сите сме добро облечени, воспитани, насмеани. Понекогаш купуваме пет или шест глупави работи за да може продавачот да завитка нешто на подарок, за да може сè да се направи… А бидејќи продавачите во Италија се многу среќни кога продаваат нешто, кога се насмевнуваат и се опуштаат, дури тогаш можете да размислите да земете нешто од нив… – вели Ева, објаснувајќи дека биле сместени во скапи хотели, каде што можеле добро да спијат и да се подготват за следниот напад на нивниот плен, а не слугинката да ги буди во шест наутро со вакуум чистач.
Како што вели, функционирале како еден вид војска. Будењето беше секогаш во одредено време, станавме рано, по договор и разработен план за утре.
„Сепак, не е се така розово како што зборувам сега, бидејќи минатото е голем фалсификатор на настаните. Имаше ситуации кога бегавме, кога една недела не можевме да најдеме работа, а плативме скапи хотели и ресторани. Свртете го, испадна дека никој од тие луѓе со кои работев не станаа буржоази, големи бизнисмени“, опишува Ева како функционирала групата, која беше основач на „Пинк Пантер“, не се гледа себеси како Пинк Пантер, а за луѓето со кои соработувала вели дека сите играле фер-плеј и се однесувале витешки во сите ситуации.
Ја продаде еден млад човек
„Јас ја знам таа војска, но овие другите, во меѓувреме, што направиле насилно или не, не ги знам тие господа. Кога работевме таму, имавме кодекс да не повредиме никого“, додаде Ева.
Докторката од Ниш решила засекогаш да ја напушти работата како крадец на скап накит, кога била „продадена“ од млад човек со кој требало да украде само три парчиња накит во Барселона, а тој ја одзел целата изложба во тој случај.
„Многу ризикував и добив шест години. По една година затвор си го признав делото. Ме тепаа три дена и три ноќи во подрумот, а по Шпанија се заколнав дека никогаш повеќе нема да крадам. Се вратив дом во Ниш“, вели писателката на автобиографскиот роман „Играј ја својата игра“, која денес повторно работи како невропсихијатар во родниот град, додека редовно оди на саеми за накит, но само за да ја погледне изложената стока.