Милорад Вељиќ Манге, единствениот кому дури и познатиот Љуба Земунац му оддаде признание, важеше за еден од најсилните луѓе во Југославија во тоа време.
– Единствениот посилен од мене е Манге од Жарково! – рече Магаш, а низ Белград кружеа приказни дека Вељиќ ненадејно претепал десетина луѓе кои ,,летале” над масите во кафеаните како во холивудските филмови.
Некои од тие приказни и до ден денес кружат низ Балканот, а најпозната е онаа за средбата со Жељко Ражнатовиќ Аркан.
Ражнатовиќ, кој во тоа време беше страв и трепет, дошол во кафеана каде што веќе бил Вељиќ и почнал да ги раскажува своите искуства од затворот што штотуку го напуштил. Според познавачите на настанот, Аркан „на својот гласен и фалбаџиски начин“ опишал како преживеал секакви работи „зад бравата“, како затворот не е за секого и како таму можат да преживеат само најсилните…
Кога приказната на Аркан го достигна својот врв, Манге, која седеше неколку маси подалеку, скокна.
– Ајде бе, џуџе, што знаеш за затворот?! Бев затвореник 15 години, а тебе татко ти те вадеше! – грмеше Вељиќ и продолжи да го прозива и да го понижува пред другите додека сите молчеа.
Во кафаната владееше тишина, сите ја чекаа реакцијата на Аркан. Ражнатовиќ тогаш само рекол: „Добро Манге, нека остане на ова“ и ја напушти кафаната.
Според познавачите, Манге бил од ,,старата гарда, човек од времето кога сè се решавало со тупаници. И во тоа никој не му беше рамен. Меѓутоа, кога започна лудилото на деведесеттите , тој се повлече „од асфалтот“.
Велат дека не се гледал себеси во свет каде што пукањето било како на Дивиот Запад. Живеел скромен, семеен живот и умрел од природна смрт.