Вештачката интелигенција создаде два антибиотици кои би можеле да бидат ефикасни против гонореја и MRSA, кои во моментов се отпорни на апчиња.
Антибиотиците се составуваат атом по атом и ги убиваат супербактериите во лабораториски тестови и на глувци. Сепак, тие сè уште треба да бидат рафинирани и клинички тестирани пред да можат да бидат одобрени за употреба кај луѓето.
Тимот од престижниот Масачусетски институт за технологија (МИТ), кој е одговорен за овој успех, верува дека вештачката интелигенција би можела да го најави второто златно доба во откривањето на антибиотиците. Инфекциите кои се отпорни на антибиотици моментално предизвикуваат повеќе од еден милион смртни случаи годишно.
Прекумерната употреба на антибиотици резултираше со еволуција на бактерии, правејќи ги отпорни на антибиотици. Со децении нема нови антибиотици. Научниците испитале илјадници познати хемикалии за да утврдат кои од нив имаат потенцијал да бидат нови антибиотици.
На МИТ, тие го однесоа ова чекор понатаму со користење на вештачка интелигенција, првенствено во обид да создадат антибиотици против гонореја и потенцијално смртоносниот MRSA. Резултатите од нивното истражување беа објавени во научното списание Cell. Тестирани се 36 милиони соединенија, вклучувајќи ги и оние што не постојат или сè уште не се откриени.
Научниците ја обучиле вештачката интелигенција давајќи ѝ ја хемиската структура на познати соединенија, заедно со податоци за тоа дали овие соединенија го забавуваат растот на различни бактерии. Потоа вештачката интелигенција научила како бактериите влијаат на различни молекуларни структури, изградени од атоми како јаглерод, кислород, водород и азот.
Потоа беа тестирани два пристапа во развојот на нови антибиотици со помош на вештачка интелигенција. Првиот пристап идентификуваше ветувачка почетна точка за пребарување на милиони хемиски фрагменти, со големина од осум до 19 атоми. Со вториот пристап, на вештачката интелигенција ѝ беше дадена одврзани раце уште од самиот почеток.
Вештачката интелигенција елиминираше сè што беше премногу слично на постојните антибиотици и филтрираше сè што (не) беше токсично за луѓето. Научниците истакнуваат дека континуираниот развој на овие антибиотици може да биде долгорочен и скап, и дека нема гаранција дека на крајот ќе можат да се користат кај луѓето, пишува Би-Би-Си.