Претседателот на Франција, Емануел Макрон конечно избра претставник за новата влада на оваа земја, а неговиот избор го изненади целиот континент. Станува збор за Мишел Барние, 73-годишен дипломат и политичар од умерената десничарска Републиканска партија.
Кога беше објавено кој ќе биде новиот премиер, јавноста во Франција остана шокирана. Изборот на републиканецот беше знак дека Макрон не сака да соработува со Новиот народен фронт, групата левичарски партии кои освоија најмногу места во францускиот парламент.
Сепак, без соработка со НПФ, на Макрон му останува само една опција – Националниот собир, екстремно десничарска партија неформално предводена од Марин Ле Пен.
Иако Макрон, како и другите лидери во Франција, најавија дека нема да соработува со радикалите, му требаа три месеци да ја „сврти приказната“. Денеска овие радикални десничари, поради кои ги повлече кандидатите од вториот круг на изборите во деловите каде што НПФ имаше поголеми шанси за победа, се негов клучен партнер за изборот, но и опстанокот на Барние на функцијата на премиерот.
Политико пишува дека Макрон дури и се јавил на Ле Пен, како што потврдија повеќе извори за овој медиум. Што беше кажано во тој разговор не е познато, но индикативно е дека набрзо Ксавиер Бертранд, конзервативецот кој е во конфликт со Ле Пен и нејзината партија, отпадна од трката, а Барние се појави од „никаде“ и ја доби престижната позиција на премиер.
Важно е да се истакне дека со ова Макрон го прекрши ветувањето што сите партии го имаа пред изборите, а тоа е дека нема да преговараат или да влезат на власт со екстремната десница. Сепак, политичкиот прагматизам се чини дека на крајот преовлада.
НПФ веќе најави дека ќе се обидат да го соборат Барние секогаш кога можат, но нема да биде лесно ако Макрон и републиканците, кои заедно имаат 213 места во парламентот, добијат поддршка од уште 142 пратеници од Националното собрание.
Сепак, договорот со „ѓаволот“ има висока цена. Француските медиуми пишуваат дека Ле Пен веќе ги претставила своите услови за поддршка на владата на Барние, вклучувајќи прашања како што се имиграцијата, безбедноста и воведувањето на пропорционален систем за избор на претставници во парламентот.
Најтешкиот од сите услови е повлекувањето на значајните, но тешки реформи насочени кон намалување на долгот на Франција, поради што оваа земја добива сериозни предупредувања од Европската унија. Народното собрание смета дека овие предупредувања не значат многу и дека реформите се претерани.
Макрон знае дека реформите мора да се спроведат за Франција да не западне во поголем проблем, но сега ќе мора да „жонглира“ меѓу политиките кои се во прилог на стабилноста на владата и кои ќе придонесат за решавање на клучните проблеми на земјата.