Во Европа растат стравувањата поради недостигот на залихи на оружје и муниција, додека Вашингтон се заканува дека ќе престане да испраќа воена помош за Украина поради расправијата меѓу демократите и републиканците во Конгресот на САД.
Русија во моментов е преокупирана со војната за уништување на Украина и засега нема непосредна опасност за Европа. Но, ако Русија победи во војната во Украина, Москва има способност да се вооружи во рок од три до четири години и потенцијално да предизвика проблеми низ „Стариот Континент“.
Како што истакнува врховниот командант на британската Армија, Патрик Сандерс за Wall Street Journal, Европа сега е во слична позиција како во 1937 година, кога Велика Британија и нејзините сојузници дебатираа дали на крајот ќе мора да се соочат со Адолф Хитлер.
„Лекцијата од 1930-тите години е дека кога стратешкиот контекст и заканите ќе почнат да растат, и мислам дека тоа е она што го гледаме сега, тогаш треба да почнете да се подготвувате“, тврди Патрик Сандерс.
Марк Седвил, поранешен советник за национална безбедност на британскиот премиер, додава дека рускиот претседател Владимир Путин би можел да изврши притисок врз други земји кои не се членки на НАТО, како Молдавија или Грузија, да изврши саботажни напади на Балтикот или дополнително да го зајакне руското воено присуство во Калининград – стратешка руска енклава меѓу Полска и Литванија.
Зголемувањето на воениот капацитет е бавна и мачна задача за европските земји, кои се соочени со стареење на населението и пад на економската активност. Голем дел од индустрискиот капацитет на Европа за производство на оружје е ослабен за време на годините на буџетски намалувања. Имено, во децениите по крајот на Студената војна, европските земји ги скратија буџетите за одбрана и продаваа огромни количини оружје, а таа т.н. „Дивидендата на Мирот“ помогна да се зајакне европскиот стандард и квалитет на живот. Минатата година, речиси 70% од трошоците за одбрана на НАТО паднаа на САД.
И покрај огромните расходи оваа година, руската Влада најави дека планира да ги зголеми трошоците за одбрана за 68% следната година, на околу 6,5% од БДП. Ова веројатно ќе се покаже како катастрофално за руската економија на долг рок. Сепак, на краток рок тоа ќе и донесе огромна количина оружје и муниција.
Како што истакнува британскиот тинк-тенк Royal United Services Institute (RUSI), Кремљ во секое време може да користи моќен информациски и безбедносен апарат на принуда за да одржи цврста контрола врз сите форми на јавно или политичко несогласување. Она што малото несогласување е видливо во руските политички и медиумски кругови е главно за тоа како, а не дали да се продолжи војната, па дури и многу критичари повикуваат на поголема ескалација или директен конфликт со НАТО.
Од друга страна, Европа не успеа да ги направи потребните инвестиции во зголемување на капацитетите за индустриско производство и одбранбените распределби. Со исклучок на Полска, многу европски влади не направија значителен напредок во трошоците за одбрана. Најочигледен пример е Германија, која веднаш по руската инвазија вети дека ќе потроши 2% од својот БДП за одбрана до 2024 година, со еднократна инвестиција од 100 милијарди евра за ревитализација на капацитетите на Бундесверот (германската Армија). Сепак, до сега всушност се потрошени само 1,5 милијарди евра, а вкупниот буџет за одбрана всушност е малку намален во споредба со 2022 година.
Германската Армија моментално има доволно муниција за само два дена борба. Велика Британија, најголемиот трошач на одбраната во Европа, има само 150 тенкови и десетина артилериски парчиња со долг дострел. Франција има помалку од 90 артилериски парчиња, а Данска воопшто нема тешка артилерија, подморници или системи за против-воздушна одбрана.
На Европската унија и недостасува единство бидејќи потенцијалната закана од Русија продолжува да расте. Политичарите ги повикаа одбранбените компании да ги прошират капацитетите и да го забрзаат производството на муниција и оружје, но повеќето компании произведуваат колку што можат во нивните постоечки производствени капацитети, а следниот чекор би биле нови инвестиции.
Во Германија нема политичка волја, како што нема во другите европски држави да ги зајакне своите вооружени сили или да ја одржи Украина „во живот“ со испраќање дополнителна муниција. Еден украински војник изјави за угледниот Time дека престанал да ги гранатира малите руски единици бидејќи на неговата бригада и снемало артилериска муниција испорачана од САД. Украинските сили користат околу 7.000 гранати дневно, според податоците достапни на Интернет.
Војната во Украина покажува дека европската безбедност се уште е во голема мера зависна од САД, кои се повеќе се свртуваат кон конзервативниот изолационизам во надворешната политика и дека европската стратешка автономија е далеку од тоа да стане реалност.