Не беше прашање дали борбените авиони ќе остварат контакт, туку кога тоа ќе се случи.
Црното Море е едно од најопасните места во светот, секако од 2014 година и почетокот на руската инвазија на Украина. Ова резултираше со интензивирање на бројот на борбени бродови и авиони на незавојувените страни кои сакаат да се приближат што е можно поблиску една до друга за да набљудуваат што прават, како функционираат. Не така одамна, британски воен брод навлезе во територијалните води на Крим, што предизвика бурни реакции од Москва.
Тестирањето на другата страна по воздушен пат не е нешто ново, руските бомбардери летаат до крајните граници на НАТО, често мора да ги избркаат од таму. Откако Русија ја започна својата агресија врз Украина, беа отворени каналите за комуникација, но во нив секогаш може да има “тонски пречки”.
И затоа не беше прашање дали ќе дојдат во контакт борбени авиони, во случајов борбениот авион Су-27 и беспилотното летало MQ-9 Reaper, туку кога тоа ќе се случи. Иако САД и Москва досега строго се придржуваа до принципот “избегнување директен конфликт”, желбата да се открие што прави другата страна е посилна.
Постои голема веројатност дека ова е само инцидент, изолиран, од некој руски пилот кој го гледал “Топ Ган”.
Втората опција – свесна ескалација – е посериозна и има два подтипа. Поопасна е онаа во која Русија го смета Црното Море за “нејзино море” и му се заканува на Западот, имајќи ја предвид цврстата поддршка што ја ужива Украина. Тоа би било знак дека Москва отстапува од позицијата на воена рационалност.
Аналитичката куќа Стратфор наведува дека руските пилоти најверојатно ги следеле инструкциите на копнената контрола, па Москва, се чини, имала намера да им сигнализира на САД и НАТО со пресретнувањето дека треба да одредат дополнителна заштитна област при распоредување на воздушните сили во меѓународниот воздушен простор на јужно од Крим.
Може се работи за желбата на Русија да го радикализира конфликтот за да изврши притисок врз САД и Западот сериозно да прифатат подготовка на мировни преговори. Кремљ на крајот на јануари изјави дека “американскиот претседател Џо Бајден го има клучот за завршување на конфликтот во Украина со усмерување на Киев, но дека Вашингтон досега не бил подготвен да го искористи тоа”.
Војната влезе во втората година, руското раководство е нервозно, незадоволно, нема успех, па незадоволството, без сомнение, хиерархиски се спушта. Инцидентот сега е на Црното Море, не е исклучено и на Балтичкото Море, на границите на балтичките држави, околу Кенигсберг, сега Калининград, руска ексклава.
Во секој момент може да дојде до опуштање на вниманието и вишок што може да започне верижна реакција. Сценарио за судниот ден. Ако апокалиптичниот Владимир Путин не седеше во Кремљ, не би се разгледувала оваа можност. Но, тој седи.
Инцидентот донесе само материјална штета, без човечки жртви. Што би можело да биде дополнителен аргумент во прилог на тезата за насочена ескалација на тензиите со повик за преговори.
Инцидент од руско потекло со човечки жртви на територијата на Унијата во очите на јавноста на европските земји ќе ги зајакне групите кои се залагаат за крај на војната, ќе се создаде притисок врз владите да ја одвојат Европа од конфликтот, да создадат кордон санитар и да остават Украина самата да се брани. Ако Киев се остави сам, нема да има сила да се одбрани. Тие ќе треба да се согласат на преговори диктирани од Москва. Дали е ова руска стратегија? Стратфор се согласува: “Москва би можела да го искористи инцидентот во обид да го поттикне заморот од војната и загриженоста за ескалација на Западот за да изврши притисок за поширок стратешки дијалог за безбедност и стабилност со Соединетите држави”.