Погледот на снимката од падот на хеликоптерот на иранскиот претседател Ебрахим Раиси, објавена од спасувачките тимови, доведува до заклучок дека се работи за несреќа, но во такви случаи, особено кога станува збор за режими каде што нема слободен проток на информации , има доволно простор за теории на заговор.
Ваквиот процес беше воден од изјавите на поглаварот на Иран, верскиот лидер Али Хамнеи: „Иранскиот народ не треба да се грижи, нема да има превирања во земјата“. Оттука, највисоката влада е загрижена бидејќи разни струи може да ја искористат несреќата како причина за немири. Во Иран дури и помала причина предизвика протести на државно ниво, пишува Јутарњи лист.
САД немаат интерес, Израел веројатно нема
Израел би имал интерес да предизвика нестабилност во Иран, но моментално е под силен притисок од САД да ја прекинат својата агресија врз Појасот Газа, додека премиерот Бенјамин Нетанјаху верува дека операцијата против остатоците од палестинското милитантно движење во градот на Рафа му гарантира дека ќе остане на власт иако има способност таа да работи на повеќе фронтови.
Според „Јутарњи лист“, САД немаат интерес за ескалација на кризата во регионот бидејќи работат на чувствителни прашања за решавање на војната во Појасот Газа и безбедносниот договор со Саудиска Арабија. Русија е сојузник на Иран, така што можеме да претпоставиме, во оваа фаза, дека немало надворешни актери да ја предизвикаат несреќата.
Анализата, значи, тргнува од премисата дека се работи за несреќен случај.
Азербејџанскиот претседател Илхам Алиев реагираше брзо, разбирливо затоа што Раиси се враќаше од посета на својата земја. Брзата реакција е и напор да се отстрани секаква можна одговорност од Баку. Односите меѓу Азербејџан и Иран, иако и двете земји се шиити, се далеку од добри. Баку разви стратешки односи со Израел, што му помогна да ја врати територијата окупирана од Ерменија, а тоа е повеќе од добра причина за непријателство кон Техеран. Иран е незадоволен затоа што Азербејџан е сè уште секуларен и би сакал да види режим кој би се свртил кон иранскиот модел на „Исламска република“ што ќе му овозможи на Техеран да има посилно влијание на Кавказ, каде што единствен сојузник му е слабата Ерменија, Јутарњи. пишува.
Баку е загрижен за можните реперкусии на иранскиот режим врз азербејџанското малцинство, кое не е наклонето кон него, Техеран смета дека оваа етничка група, заедно со Курдите, е во голема мера одговорна за протестите што избувнаа по убиството на млад Курдката Махса Амини во полициска станица затоа што не носела хиџаб, верска покривка за глава, како што замислила моралната полиција на Иран. Курдите се исто така секуларни.
Сегашната ситуација на Кавказ не бара дополнителни немири, Грузија е потресена од јавни протести против прорускиот закон со кој се ограничува странското финансирање на медиумите и невладините организации, Ерменија не може да го прифати поразот што и го нанесе Азербејџан, а во Чеченија, од север, Рамзан Кадиров е диктатор. На тоа се додаде и зајакнувањето на терористичката група Исламска држава во Централна Азија, која неодамна изврши страшен терористички напад во Москва – во Авганистан објави дека ја контролира целата провинција Нангархар, а нејзиното влијание расте во Таџикистан – и опасен се создава критична маса.
Три важни фракции во борбата за власт
Раиси беше првото име во повеќето дискусии за наследник на врховниот водач Хамнеи, стар и болен, но силен, потврдувајќи дека моќта е најдобриот лек за сите болести. Во рамките на религиозниот спектар на раководството на Иран, постојат сериозни конфликти меѓу идеолозите кои сакаат неформално да се стави крај на републиката и конзервативците кои сакаат да го зачуваат овој систем. Нема веќе реформисти, поточно се истуркани од власт. Доколку Хамнеи умрел за време на неговиот мандат, Раиси требаше да ја преземе функцијата додека не се распишат нови претседателски избори. Бидејќи се работи за лице кое покажа непромисленост во справувањето со женските протести, не е исклучено претседателската функција да ја препушти на близок соработник. Тоа не му се допадна на конзервативното крило, додава Јутарњи лист.
Моќната иранска војска, пред се Револуционерната гарда, сака да го зачува сегашниот систем во кој имаат силно влијание врз економските текови, што им овозможува пристап до средства речиси без контрола. Не им се допадна идејата мулите да ја преземат речиси целата власт. Тие веруваат дека нивните заслуги за формирање регионална коалиција од Хамас до јеменските Хути заслужуваат уште поголем дел од моќта.
Неодамнешниот крвав терористички напад што ИД го изврши во Иран на крајот на јануари, кога загинаа повеќе од 80 луѓе, е потврда дека безбедносните служби повеќе се занимаваат со внатрешни односи и конфликти отколку со бројни закани.
Загатката е комплицирана од обидот на Хамнеи да ги балансира гореспоменатите фракции, кои веќе зазедоа многу борбени позиции, поради што се зголемуваат индикации дека тој мора да покаже каква решителност не сака, како што беше случајот со одлука за напад на Израел по ракетата што ја истрела израелската армија уби група високи команданти на гардата во Дамаск.
Нема сомнеж дека во иранската влада ќе има група која ќе го обвини Израел за нападот. Поради оваа причина, не треба да се исклучи можноста за одредена форма на одмазда, но не веднаш, туку кога ситуацијата ќе се смири. Идејата за можен напад на израелските интереси ќе биде поттикната од внатрешните несогласувања во владата на премиерот Бенјамин Нетанјаху, со одлука на Бени Ганц, лидерот на опозицијата, кој најави излегување од воениот кабинет.
Хамас нападна додека кулминираа внатрешните конфликти. Јеменските Хути ќе продолжат да напаѓаат бродови, а либанскиот Хезболах ќе ја продолжи својата политика на воздржување од отворен конфликт со Израел поради состојбата на земјата, која е опустошена од долгови, верски и политички поделби.