Урбаната легенда раскажана во областа на градот Чачак вели дека овој град воопшто не го сакале владетелите на Србија. Кралот Александар Караѓорѓевиќ го посетил само еднаш, и тоа за погребот на војводата Степа Степановиќ, а Јосип Броз Тито го заобиколил многу пати, а ни поновите српски политичари не го „милуваат“.
Зборувајќи за Јосип Броз Тито, доживотниот претседател на поранешна Југославија остана познат во историјата по неговите светски турнеи, посети на земји од другата страна на светот и патувања што траеја неколку месеци. Сепак, приказната гласи – тој никогаш не го посетил српскиот град Чачак.
За време на неговото 35-годишно владеење, Јосип Броз Тито седум пати бил во Чачак, но секогаш во транзит без да влезе во градот. Речиси никогаш не дошол во Чачак со план, а историчарите сметаат дека тоа се должи на фактот што до крајот на животот тој овој град го доживувал како близок до движењето Равногорск.
Јосип Броз Тито секогаш кога патуваше низ светот го пречекуваа огром број односно толпа на луѓе по улиците… Во очите на Јосип Броз Тито, Чачанци секогаш останаа четници, веројатно поради близината на Равна Гора и песната „Na planini, na Jelici“.
Во реалноста, извештаите на полицијата на Кралството Југославија од 1940 година го оценуваа Чачак како озлогласено „комунистичко жариште“ во Западна Србија. Од овој град биле познати комунисти – Филип Филиповиќ, Коста Новаковиќ, Драгиша Мишовиќ, Милка Миниќ, Милош Миниќ…
Сепак, Јосип Броз Тито сепак имал поинаква перцепција за ова место. Повозрасните Чачанци и денес велат дека секогаш пред доаѓањето на претседателот на СФРЈ превентивно биле апсени лица етикетирани како противници на режимот, дури и една недела претходно, а етикетата „бунтовнички град“ и место да се избегне било запечатено со ситуацијата кога при втората посета на Јосип Броз Тито на овој град, токму за време на неговиот говор, снемало струја.