Во здрави врски, партнерите не се развиваат секогаш со исто темпо. Понекогаш едната личност работи поинтензивно на себе – преку терапија, интроспективни разговори или поставување граници – додека другата останува во познат и безбеден образец. Ова не значи дека едниот е понапреден или заостанат, туку дека емоционалните ритми стануваат несовпаѓачки.
Со текот на времето, може да се појават чувства на дистанца, конфузија или недоразбирање – и важно е да се препознаат овие знаци пред да се претворат во фрустрација, вели психологот Марк Траверс. Затоа, тој истакна два знака дека едниот партнер во врската расте, а другиот не.
1. Чувство на неразбирање во разговори кои претходно беа лесни
Како што една личност расте емоционално, нејзиниот начин на изразување станува посложен.
„Едноставните разговори стануваат можности за подлабоко споделување на чувствата, поставување граници или станување свесен за сопствените шеми. Но, ако вашиот партнер реагира со конфузија, рамнодушност или одбранбеност, може да се почувствува како разговорите да станале напнати и еднострани. Изјави како „Зошто мора да анализираш сè?“ или „Не беше толку чувствителен порано“ го одразуваат овој јаз“, објаснува Траверс за Psychology Today.
Наместо поврзување, се јавува погрешно толкување и повлекување. Со текот на времето, лицето кое е попроменливо може да почне да ги задржува своите мисли, чувствувајќи дека нема простор за она што го доживува. Клучот не е да се гледа ова како доказ за неуспешна врска, туку како можност за усогласување и трпелив дијалог.
2. Решавањето на проблемите станува некоординирано
Како што партнерите емоционално созреваат со различно темпо, начинот на кој тие пристапуваат кон конфликтите често се менува, тврди психологот.
„Оној кој е повеќе фокусиран на внатрешни промени сака да забави, да анализира шеми и да преземе одговорност, додека другиот можеби сака да избегне конфликт и брзо да го „преболи“. Таквата разлика произлегува не само од различните стилови на комуникација, туку и од различните потреби и приоритети“, објасни тој. Во овие ситуации, емоционалниот товар за одржување на врската често паѓа на едниот партнер, додека другиот се повлекува.
„Со текот на времето, ова може да се развие во чувство на нерамнотежа и исцрпеност. Наместо да се обидувате да ја поправите другата личност, покорисно е да ја признаете разликата и јасно да ги комуницирате сопствените потреби, без да ги туркате партнерите во промена за која можеби сè уште не се подготвени“, заклучува Траверс.