Истражувањето на ДНК на октопод откри дека ледената покривка на Антарктикот веројатно се распаднала пред 120.000 години кога температурите биле слични на денешните, велат научниците.
Австралиските и новозеландските научници ги споредија генетските профили на октоподите „Туркета“ пронајдени во водите на Ведел, Амундсен и Рос на јужниот океан на Антарктикот и открија генетска врска која датира од последниот меѓуглацијален период, кој се карактеризира со потопла клима од денешната и со повисоки глобални нивоа на мориња и помали ледени плочи.
Откритието помага да се одговори на прашањето дали ледената покривка на Западниот Антарктик се распаднала во тој период, според студијата објавена во списанието Science во четвртокот.
„Оваа генетска врска би била можна само ако се случи целосниот колапс на Западниот Антарктик за време на последниот меѓуглацијален период, отворајќи ги морските патишта што ги поврзуваат денешните мориња Ведел, Амундсен и Рос“, тврди главниот автор Џен Страгнел од австралискиот Универзитет „Џејмс Кук“.
„Ова ќе му овозможи на октоподот да патува низ отворен теснец и да разменува генетски материјал, што можеме да го видиме во ДНК на денешните популации“, вели научникот Сали Лу.
Џен Страгнел вели дека последниот меѓуглацијален период бил кога глобалните просечни температури биле за 0,5 до 1,5 степени Целзиусови потопли од прединдустриските нивоа, а глобалното ниво на морињата било за пет до 10 метри повисоко од денешните.
„Она што го прави западниот дел важен е тоа што Антарктикот моментално е најголемиот придонесувач за глобалното зголемување на нивото на морето. Целосен колапс може да го зголеми глобалното ниво на морињата за околу три до пет метри“, тврди Џен Страгнел.
„Да се разбере како Западниот Антарктик бил конфигуриран во неодамнешното минато, кога глобалните температури беа слични на денешните, ќе ни помогне да ги подобриме идните проекции за глобално зголемување на нивото на морето“, заклучува Џен Страгнел.