Кога разговарате со некој што има 100 години или повеќе, неизбежно е да побарате совет за тоа како да постигнете долговечност. Но, што ако неговиот совет е научно проверен?
Што би можел нивниот геном да ни каже за стареењето и зошто тие не страдале од болести што убиваат многу луѓе? Ако на овие прашања се одговори, дали тоа значи дека на другите може да им се овозможи да живеат долго?
Ваквите прашања беа во фокусот на истражувањето, чии резултати неодамна беа објавени во научното списание „Cell Reports Medicine“. Имено, беше испитан геномот на Марија Брањас Морера, Шпанка родена во Соединетите Американски Држави. Таа почина минатата година, кога имаше 117 години и 168 дена, што ја прави најстарата личност на светот.
„Таа беше многу дарежлива личност, се обидуваше да помогне, па затоа беше одлично да се работи со неа“, изјави за Си-Ен-Ен д-р Манел Естелер од Институтот за истражување на леукемија „Хозеп Карерас“ во Барселона.
Естелер беше коавтор на гореспоменатата студија. Неговиот истражувачки тим зеде примероци од крвта, плунката, урината и столицата на Брањаса, пред да го испита нејзиниот геном и да го спореди со геномите на 75 други жени во Шпанија. Тие заклучија дека Брањас живеела долго време поради нејзината генетика и здрав начин на живот. Таа имала гени кои ја штителе од вообичаени болести, а здравиот начин на живот вклучувал здрава исхрана.
„Имаше среќа од самиот почеток и доби дополнителен плус во текот на целиот свој живот“, рече Естелер, верувајќи дека половина од нејзината долговечност се должи на генетиката.
Според него, таа никогаш не пушела, никогаш не пиела алкохол, работела сè додека повеќе не можела да работи, живеела на село, имала умерена физичка активност, што се состоела од еден час пешачење секој ден, и консумирала маслиново масло и јогурт, што е типично за луѓето на Медитеранот. Ако имало нешто барем малку необично во нејзиниот начин на живот, тоа било тоа што консумирала јогурт три пати на ден.
Истражувачите претпоставуваат дека консумирањето јогурт резултирало со тоа што нејзиниот цревен микробиом бил сличен на оној кај помладите луѓе и дека таа немала сериозно воспаление. Сепак, ова не се смета за клучно за нејзината општа состојба, вели Клер Стивс, професорка на Кингс колеџ во Лондон, која не била вклучена во студијата.
Генските варијации придонесоа за здраво стареење на Бранија. Меѓу гените идентификувани во студијата се оние поврзани со имунолошката функција и когнитивното задржување. Тука спаѓаат гени кои влијаат на тоа колку ефикасно телото ги метаболизира мастите, како и оние поврзани со здравјето на мозокот и срцевите заболувања.
Стивс рече дека студијата е „навистина далекусежна“. Сепак, таа рече дека од студијата не можат да се извлечат општи заклучоци бидејќи се фокусирала само на едно лице, а стареењето е различно за секој човек. Таа, исто така, нагласи дека случајот на Брањас е индикација дека лошото здравје не е неизбежно во староста.
Таа се надева дека ова истражување ќе придонесе за развој на лекови и рече дека целта не треба да биде да се живее до 117 години, туку да се скрати времетраењето на болеста, а тоа е она што Брањас го направила, пишува CNN.