Ангела Меркел трипати со причина беше наречена политички аутсајдер. Имено, таа била жена, научник и источногерманка. Вториот веќе беше голем минус за неа во нејзината татковина: не можеше да оди каде што сака, па дури и одењето до продавница беше проблем. За среќа имала тетка во Западна Германија која и праќала фармерки кои тогаш биле во мода во светот.
Како таа заврши на истокот на таа голема земја?
Нејзиниот татко бил лутерански свештеник, неговата ќерка е родена во Хамбург, но кога имала три години бил испратен во Перлеберг, град со десет илјади жители, а семејството подоцна се преселило во Темплин, околу деведесет километри од Источен Берлин.
Во биографскиот документарен филм „Меркел“ на Ева Вебер, Германка со адреса во Лондон, поранешната германска канцеларка се присетува како ја љубеше тишината што владеела таму, но ја пропуштала слободата.
Поради фокусот на социјалистичката држава на науката, таа одлучила да студира физичка хемија во Лајпциг, а во 1986 година докторирала по квантна хемија. Течно зборуваше руски, барем малку користеше од комунистичкото образование кое подоцна ќе и требаше, но ако беше на Запад и би го избрала факултетот по сопствен избор, ќе студирала јазици.
Бидејќи имала позиции во Сојузот на студенти, секако дека била повикана да соработува со државната разузнавачка служба ШТАЗИ, но употребила испробан трик, вели дека не може да чува никакви тајни и со тоа ќе ја загрози организацијата што и веруваше.
Немала поим за падот на Берлинскиот ѕид, во тоа време била во сауна, но кога излегла и видела дека патот кон западната страна е отворен, не можела да поверува. Инаку, кога беше подигнат ѕидот во 1961 година, таа имаше седум години, но се сеќава дека сите од источната страна плачеа.
Контакт со политиката имала само преку факултетски организации, не многу силна, но доволно силна што по обединувањето на Германија ја забележал канцеларот Хелмут Кол, на кој во владата му биле потребни жени и кадри од поранешна Источна Германија, па ја поставил за министерка на жените и младите. Тоа беше најмалку важното министерство во неговата влада, но таа се најде во Бундестагот и се етаблира како исклучително сигурен политичар.
Кога Кол беше сменет од шефот на партијата (ЦДУ – Христијанско-демократска унија) поради незаконски спонзорства, Меркел го замени на водечката позиција во 2002 година, а во 2005 година стана канцелар, прва во историјата на Германија, и остана на таа позиција 16 години.
Пред тоа направи потег кој многумина го критикуваа, кога Кол беше разрешен, напиша коментар во магазинот „Шпигел“ во кој предупреди дека политичарите мора да внимаваат од кого добиваат пари нивната партија.
Во текот на 2007 година, таа го посети Владимир Путин во Москва. Меркел не очекуваше ништо добро.
Путин имал одлични односи со претходниот канцелар Герхард Шредер, тој не ја ни познавал, а кога биле сами, во собата влегол неговиот миленик лабрадор и речиси и седнал во скут. Му рекла дека се плаши од кучиња по инцидент од младоста, но овој пат храбро го поминала тестот.
Првото нешто на што се навикна во политиката е тоа што мора да внимава на нејзиниот фустан и да не се враќа на јавните прозивања. Таа беше првата европска политичарка која ги отвори границите за бегалците, поради што избија демонстрации во Германија, но таа не се откажа. Ја нападнаа и поради тоа што премногу застана на страната на Руската Федерација, но на повеќето сепак им беше јасно дека на Германија не и недостига бензин поради тоа.
За неа приватно дознаваме релативно малку, пред камерите се појавува само нејзината мајка која признава дека и пречело тоа што нејзината ќерка се повлекла од какви било конфликти. Меѓутоа, кога на 13-годишна возраст удрила шлаканица на тинејџерка која ја малтретирала на часовите по математика, дури и наставничката му аплаудирала на нејзиниот чин, а мајката оттогаш сфатила дека се ќе биде во ред со нејзината ќерка.
Интересно е што таа со скептицизам го пречека Барак Обама, бидејќи не им веруваше на луѓето кои се прогласуваат за новиот Месија, но подоцна станаа пријатели, колку што може да се нарече кога се анализираат односите меѓу шефовите на држави.
Таа се сретна и со Доналд Трамп, но карактеристична е фотографијата на која двајцата се гледаат, а веројатно и олесна што неговиот мандат веќе заврши кога му се заблагодари за канцеларската функција.
Таа беше испратена од Бундестагот со песната на Хилдегард Кнеф „Нека паѓа дожд од црвени рози“.