Кога мислиме на езерата, обично помислуваме на освежителни сини води опкружени со зеленилото на природата.
Пливањето, пловењето и риболовот се активности кои ги поврзуваме со ова слатководно живеалиште. Но, апсолутно ништо од тоа не може да се примени на езерото што врие, природен феномен на карипскиот остров Доминика. Како што кажува и неговото име, водата во ова езеро врие и има просечна температура од околу 90 степени, а целата појава никогаш не била целосно објаснета.
МЕУРЧИЊА УДИРААТ ПО ПОВРШИНАТА А ЕЗЕРОТО Е ЗАГРЕНО ВО ДЕБЕЛ ОБЛАК ОД ПАРЕА
Езерото што врие се наоѓа во националниот парк Морн Троис Питонс, место за светско наследство на островот Доминика. Се наоѓа на околу 10 километри од главниот град на островот Розо, на неговата површина потскокнуваат меури, а целата е опкружена со густ облак од пареа. Буквално изгледа како тенџере со вода што врие на шпорет! Езерото е широко меѓу 60 и 70 метри и се смета за второ по големина топло езеро. Само езерската тава во Нов Зеланд е потопла.
ТЕМПЕРАТУРАТА Е МЕРЕНА САМО НА РАБОВИТЕ И БЕШЕ 82-92 СТЕПЕНИ
Европејците го откриле во 1870 година. Двајца Англичани кои работеле на Доминика наишле на него во 1870 година, а набргу потоа ботаничарите добиле задача подетално да го истражат овој феномен. Тие ги измериле температурите на водата и откриле дека се движат од 82 до 92 степени. Но, успеале да измерат само на рабовите, па температурата во центарот, каде што езерото активно врие, до денес е непозната. Длабочината што успеале да ја измерат е околу 60 метри.
НИЗ ИСТОРИЈАТА СЕ ЗАПИШУВА ДЕКА ЕЗЕРАТА ЕДНАШ ЦЕЛОСНО ИСЧЕЗНАЛЕ
Сепак, длабочината и нивото на водата на езерото варираат. Низ историјата е забележано дека во еден момент во 19 век целосно исчезнал, за постепено повторно да се наполни со врела вода. Езерото се наоѓа на дното на голем слив кој личи на тоне. Опкружен е со камени карпи и наликува на базен. Денес е познато дека на дното на езерото всушност има фумарол, отвор на површината на Земјата од кој се испуштаат врели вулкански гасови и пареа. Водата во сливот се надополнува со врнежи од дожд и два мали потоци кои се влеваат во областа, а потоа се спуштаат до магмата и се загрева до точка на вриење.
БРОЈНИ ПРЕДУПРЕДУВАЊА ЗА ОПАСНО ЕЗЕРО, НО НЕКОИ СЕШТЕ ГИ ПОСЕТУВААТ
Околу езерото се објавени низа предупредувања, со напомена дека карпите се лизгави и дека еден погрешен чекор може да значи смрт. Не постои пат кој води директно до езерото, но се организираат тури каде може да се види од далеку. Патеката долга 13 километри може да се подели на три дела, од кои секој трае околу еден час.
Првиот дел започнува во Лаудат, покрај клисурата Титу и завршува кај реката Појадок, каде што планинарите можат да пијат свежа вода. Вториот дел води покрај Морн Николс на надморска височина од 966 метри, а завршува во Долината на пустошот. Третиот дел е најопасен. Започнува со спуштање во Долината на пустошот, проследено со долго пешачење покрај изворите на сулфур и топлите базени, додека конечно не се достигне врвот со поглед на Жешкото езеро.
НА ПОЧЕТОКОТ НА 20 ВЕК ПЛАНИНАРИТЕ И ЛОКАЛНИОТ ВОДИЧ ПАДНАА ВО СМРТ
Се разбира, езерото веќе однесе неколку човечки животи. Смртта на планинарска група е забележана на почетокот на 20 век, кога планинарите и локалниот водич се задушиле од вулкански гасови и паднале во езерото до сигурна смрт. Воздухот на целата површина на езерото е топол, парен и влажен, со силен мирис на сулфур. Покрај тоа, понекогаш се формираат мали гејзери кои прскаат и прскаат, пукнатини и дупки, па дури и ситни, речиси невидливи млазници на пареа можат доста да изгорат глужд или стапало.