Кога станува збор за сексот, се појавуваат многу несигурности, вклучувајќи прашања за изгледот, техниките и времетраењето.
Сексуалните терапевти истакнуваат дека поставувањето стандардно време за секс може да предизвика чувство на срам и самокритичност, па зборовите како „треба“ се проблематични.
Дефинирањето на почетокот и крајот на сексуалниот чин може да варира, бидејќи некои сметаат дека започнува со пенетрација, додека други вклучуваат предигра или дури и галење. Сексуалниот терапевт Сари Купер го користи поширокиот термин „секс“ за да опфати различни еротски и сексуални чинови, охрабрувајќи ги луѓето да се чувствуваат послободни за своите желби.
Проблемот со фокусирањето на оргазмот како цел на сексот е тоа што тој го игнорира различното време кое им е потребно на партнерите да кулминираат. На пример, просечното време кое им е потребно на мажите да доживеат оргазам од пенетрација е пет до шест минути, додека студијата за времето потребно на жените да доживеат оргазам покажа просечно 13,4 минути.
Консензусот меѓу сексуалните терапевти е дека не постои апсолутна или стандардна временска рамка за времетраењето на сексот. Фокусирањето на време може да ја спречи физичката интимност, да го намали задоволството и поврзаноста. Сексот треба да трае додека двете страни се договорат и уживаат, без строги правила. Различни фактори, вклучувајќи ја возраста, сексуалната ориентација и контекстот, играат улога во преференциите и времетраењето на сексуалниот чин. Важно е да се разбере дека секое искуство е уникатно, а задоволството не зависи само од времетраењето или времето на постигнување оргазам.