Турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган изјави дека може да ги посети Соединетите Американски Држави и се надева дека ќе има средба лице в лице со американскиот претседател Доналд Трамп.
Зборувајќи со новинарите на враќање од Унгарија во четврток, по неформалниот самит на Организацијата на турски држави во Будимпешта, Ердоган зборуваше за низа прашања од надворешната политика, вклучувајќи ја Сирија и војната во Газа.
„Можеби можам да патувам во САД. Мислам дека ќе имаме можност да се сретнеме лице в лице со Трамп“, рече турскиот претседател, пишува АА, според Телеграф.
Ердоган ги поздрави неодамнешните меѓународни одлуки за укинување на санкциите врз Сирија, нарекувајќи го развојот „одлучувачки чекор кон стабилност“ во земјата разорена од војна и велејќи дека тоа го одразува успехот на „конструктивната дипломатија“ на Турција.
Во врска со интеграцијата на ЈПГ, сирискиот огранок на ПКК, во новата сириска рамка, тој рече дека Турција внимателно ја следи ситуацијата.
„Од суштинско значење е владата во Дамаск да остане фокусирана на ова“, додаде тој.
Во меѓувреме, американскиот Стејт департмент го истакна она што го нарече „нова ера на партнерство“ во односите меѓу Турција и САД по состанокот во вторник на работната група Турција-САД за Сирија во Вашингтон.
Во заедничката изјава издадена по состанокот на Работната група за Сирија, беше наведено дека Турција и САД се посветени на зголемување на соработката и координацијата за стабилноста и безбедноста во Сирија, како што е дефинирано од Ердоган и Трамп.
Во врска со војната во Газа, Ердоган нагласи дека Израел е сè повеќе изолиран на светската сцена поради своите постапки и забележа, како што рече, „растечко будење“ во Европа против израелските постапки – иако истакна дека таквата промена дошла доцна.
„Историјата ќе ги смета за одговорни оние кои не го поминаа тестот во Газа. Турција цврсто застана на страната на хуманоста и човечкото достоинство и ќе продолжи да го прави тоа.“
Тој ја опиша кризата во Газа како повеќе од хуманитарна катастрофа, нарекувајќи ја „тест за искреноста на меѓународниот систем“ во кој западните институции не успеаја.