Тим кинески, американски и австралиски истражувачи открија што ја запечати судбината на видот Gigantopithecus blacki
Некогаш џинови талкаа низ висорамнините на јужна Кина – приматите од видот Gigantopithecus blacki беа високи околу три метри и тежеа околу 250 килограми. Овие далечни роднини на хомосапиенси изумреа пред доаѓањето на нашите предци во тие области, а зад себе оставија само околу 2.000 фосилизирани заби и четири вилици како знак дека воопшто постоеле, па ова претставуваше голема мистерија за палеонтолозите, пишува Phys. org .
Новите докази од тим кинески, австралиски и американски истражувачи, објавени во списанието Nature , покажуваат без какво било сомневање дека најголемите примати што некогаш оделе по Земјата исчезнале помеѓу 295.000 и 215.000 години, бидејќи тие не биле во можност да се прилагодат на климатските промени и дека ова ја запечати нивната судбина.
Енигма во палеонтологијата
– Приказната за G. blacki е енигма во палеонтологијата – како можеле толку моќни суштества да исчезнат во време кога другите примати се прилагодувале на промените и преживувале? Причината за нивното изумирање стана светиот грал во оваа дисциплина. Институтот за палеонтологија и палеоантропологија на ‘рбетници (IVPP) при Кинеската академија на науките (CAS) копа по докази за постоењето на G. blacki повеќе од 10 години , но без прецизно датирање и доследни анализи на околината, причината зашто ни побегна неговото згаснување – рече проф. Jingqi Zhang, палеонтолог од IVPP и коавтор на студијата.
Главниот доказ за откривање на приказната за истребувањето на џиновските мајмуни е пронајден за време на голем проект во 22 пештери во провинцијата Гуангкси, во јужна Кина. Основата на оваа студија беше датира.
– Голем подвиг е да се презентираат јасни докази за исчезнување на еден вид, но откривањето на точното време кога исчезнале фосилите на еден вид ни дава рамка за реконструкција на животната средина и проценка на однесувањето – рече Кира Веставеј, професор по геохронологија на Универзитетот Макуори. .
Беа користени шест различни техники за датирање на седименти и фосили . Тие податоци беа комбинирани со осум извори на докази за животната средина и однесувањето, а потоа беа применети на 11 пештери со докази за џиновски мајмуни и 11 пештери на слична возраст без докази.
Луминисценција датира
Датирањето со луминисценција, кое го мери сигналот чувствителен на светлина пронајден во седиментите кои го опкружуваат фосилот G. blacki , беше примарна техника, а датирањето со ураниум и електронска парамагнетна резонанца исто така беа користени за самите остатоци на забите.
– Со директно датирање на фосилите потврдивме дека годините се совпаѓаат со податоците добиени со луминисценција во седиментите каде што се пронајдени, што ни даде сигурна хронологија на изумирањето на G. blacki – изјави Рено Џоан-Бојо, професор по геохронологија од Универзитетот на Јужниот Крст од Австралија.
Преку детална анализа на полен, реконструкција на фауната, стабилна изотопска анализа на забите и детална анализа на микро-ниво на седименти во пештерите, тимот утврди дека условите за живот довеле до истребување на џиновските мајмуни. Потоа, со анализа на текстурата на микрооштетувањата на забите, тие можеа да создадат модел на однесувањето на G. blacki во времето кога тие се ширеле во овие области и кога исчезнале.
– Забите даваат извонреден поглед на однесувањето на еден вид, од стрес, преку извори на храна до однесување – рече проф. Џоан-Бојо.
Откритијата покажуваат дека џиновскиот мајмун исчезнал помеѓу 295.000 и 215.000 години, многу порано отколку што се мислело. Пред тоа, овој вид уживал во богати шуми. Меѓутоа, помеѓу 700.000 и 600.000 години, околината се променила поради големата промена на годишните времиња.
Споредба со блиски роднини орангутани
Орангутаните (родот Pongo), блиски роднини на G. blacki , се адаптирале на промените во животната средина и нивната големина, однесување и избор на живеалиште. Во споредба со нив, џиновските мајмуни станале помалку подвижни и имале се помалку избор на храна , што довело до дополнителни проблеми и намален број.
– Г. блеки се специјализираше, за разлика од орангутаните, и тоа доведе до нивен пад – рече проф. Џанг.
– Со заканата од шестото масовно истребување, итно треба да разбереме зошто исчезнаа некои видови. Истражувањето на причините ни дава добра почетна точка за разбирање на отпорноста на приматите и другите животни – изјави проф. Вестава.