Научниците се запрепастени откако открија „невозможна“ форма на живот која успева да преживее на Северниот Пол. Мали микроорганизми, невидливи со голо око, живеат веднаш под замрзнатата површина на централниот Северниот Леден Океан.
Тие беа откриени од експерти од Универзитетот во Копенхаген (Данска), а овие микроби преживуваат благодарение на растворената органска материја во ледена вода.
Им е потребен азот за живот, кој го претвораат во употреблива форма, но овој гас е многу редок во Арктичкиот Океан. Затоа, научниците не можат да објаснат како овие организми успеваат да преживеат во такви услови.
„Откривме важен феномен под арктичкиот морски мраз за кој досега се сметаше дека е невозможен“, велат истражувачите во соопштението.
„Ова откритие може да има значајни импликации за синџирот на исхрана и циклусот на јаглерод на студениот север.“
Истражувачите исто така предупредуваат дека количината на морски мраз на Арктикот е помала отколку што треба да биде поради глобалното затоплување, што, парадоксално, може да им помогне на овие организми да преживеат, пишува Дејли Меил .
Според нив, овие микроорганизми се познати како „нецијанобактериски дијазотрофи“, бактерии кои го „фиксираат“ азотот, односно го претвораат гасовитиот азот од атмосферата во форми што можат да се користат за живот, како што е амониумот.
За разлика од многу други подводни бактерии, овие дијазотрофи не вршат фотосинтеза.
Теренската работа на истражувачкиот тим вклучуваше мерења на фиксација на азот во примероци од вода од 13 различни локации во Арктикот, од истражувачкиот брод RV Polarstern.
Научниците откриле изненадувачки високи стапки на фиксација на азот, особено на рабовите на ледените покривки, каде што мразот се топи најактивно.
Збунувачки е што азотот не е изобилен во Арктичкиот Океан, па затоа не се очекуваше дека микроорганизмите што зависат од него можат да преживеат.
„Досега се веруваше дека фиксацијата на азот не може да се одвива под морскиот мраз“, вели авторката на студијата, д-р Лиза В. фон Фризен.
„Се сметаше дека условите за живот на организмите што го спроведуваат тој процес се премногу сурови. Грешевме.“
Во Арктичкиот Океан, овие и други микроорганизми се хранат со растворена органска материја што ја ослободуваат, меѓу другото, алгите.
За возврат, бактериите ослободуваат „фиксиран“ азот (амониум) во водата, што помага во растот на алгите.
Сепак, прекумерниот раст на алгите на Арктикот може да предизвика „морско цветање“, неконтролиран раст на алги кои можат да бидат токсични и штетни за рибите, школките, морските цицачи и други организми.
Според д-р фон Фризен, резултатите покажуваат дека потенцијалот за раст на алги на Арктикот досега е потценет.
Покрај тоа, климатските промени се чини дека се главната причина за овие промени.
Арктичкиот морски мраз поминува низ сезонски циклус: се шири во текот на есента и зимата, а се повлекува во пролет и лето. Поради глобалното затоплување, просечните температури се зголемуваат, а површината на мразот се намалува од година во година.
Истражувачите предупредуваат дека Арктикот се затоплува четири пати побрзо од глобалниот просек, што доведе до значително намалување на површината, возраста и дебелината на морскиот мраз.
Според нивните податоци, областите каде што мразот се топи најактивно имаат поголема фиксација на азот во споредба со областите што се покриени со мраз.
Затоа, тие веруваат дека климатските промени се директна причина за овој необичен процес што го забележале.
Интересно е што делови од отвореното море имаат слични нивоа на азот како и областите покриени со мраз, иако научниците сè уште не знаат зошто.
Студијата, објавена во списанието „Communications Earth & Environment“, е првата што покажува дека процесот на фиксација на азот се одвива под морскиот мраз, дури и во централниот дел на Арктикот.
Авторите заклучуваат дека фиксацијата на азот треба да биде вклучена во идните проценки и модели што ја предвидуваат судбината на Арктичкиот Океан во наредните децении, додека морскиот мраз продолжува да се топи.