Денеска, 13 март, се навршуваат 50 години од смртта на нобеловецот Иво Андриќ, еден од најголемите писатели на 20 век.
Иво Андриќ почина во 1975 година во Белград на 83-годишна возраст, по долга битка со здравјето, која вклучуваше сериозни оштетувања на мозокот, пневмонија и компликации од инфекции.
Влошувањето на неговото здравје започнало кон крајот на 1974 година, кога, чувствувајќи се лошо, ги повикал пријателите и писатели Милан Ѓоковиќ и Гвозден Јованиќ да им ја каже својата последна желба.
Иво Андриќ, кој немал блиски роднини, сакал неговото наследство да се користи за општи културни и хуманитарни цели. Во својот последен тестамент, тој одлучил да основа фонд за да се занимава со неговите авторски права и неговата литература.
За чувар на оваа дарба беше назначена Вера Стојиќ, неговата долгогодишна секретарка и пријателка. Андриќ изразил и желба да биде доделена награда за најдобар расказ, а Српската академија на науките и уметностите да ја одреди судбината на неговите ракописи.
По пристигнувањето во болницата на 17 декември 1974 година, на Андриќ му било дијагностицирано нарушување на циркулацијата во мозокот, а неговата состојба дополнително се влошувала поради инфекции.
Иако лекарите му дадоа мали шанси за опоравување, Андриќ, и покрај се, помина уште три месеци во болница, борејќи се со болеста.
Иво Андриќ почина на 13 март 1975 година, во 1:15 часот по полноќ. Неговата смрт длабоко потресе многумина ширум светот. Комеморации се одржаа во Белград и Травник, неговиот роден град, каде што доби бројни постхумни награди.
Општина Травник одлучи улицата Станка Турудије да го носи името на Иво Андриќ, а Националната библиотека во Травник да стане Библиотека „Иво Андриќ“. Исто така, неговото родно место е претворено во Меморијален музеј, кој денес е единствен музејски комплекс посветен на овој голем писател.
Годинава, 50 години по неговата смрт, Иво Андриќ сè уште живее преку својата литература и наследство, а неговото дело и влијание остануваат незаборавни.