Конфликтот меѓу Израел и Палестина трае речиси еден месец . Палестинската Црвена полумесечина објави дека е невозможно да се евакуира „Ал Кудс“, клучната болница во Појасот Газа , бидејќи има пациенти на интензивна нега и бебиња во инкубатори, според барањето на Израел.
Се проценува дека околу 14.000 цивили нашле засолниште во и околу самата болница.
Во неделата повеќе од 30 камиони со хуманитарна помош влегоа во Појасот Газа , што е најголема испорака откако повторно беше дозволено испраќање помош, но тоа не е ни приближно доволно бидејќи, како што пренесуваат медиумите, децата во Газа дури се принудени да пијат солена вода.
Патем, овој конфликт е веќе за една црна фигура над другите бидејќи од почетокот на конфликтот најмногу се убиени деца во споредба со конфликтите ширум светот.
По тој повод, гостин на „Пулс на Србија“ е палестинскиот студент Абдулкадар Сабах , кој студира медицина во Белград. Неговата баба по мајка е во Газа и веќе неколку дена нема информации за нив.
– Во Палестина се моите двајца браќа и пет сестри, а моето семејство живее на северот на Газа. Ситуацијата таму е многу трагична, бомбардирањето продолжи, а интернетот и комуникацијата исчезнаа пред четири дена. Беше многу тешко да не се комуницира со нив. Последно што ми кажаа со оглед на тоа дека сме на место кое постојано се бомбардира е дека се живи и тоа е единствено важно.
Секојдневно добиваме слики како се уриваат згради во Газа, како луѓето се доведуваат до хуманитарна катастрофа, па Сабах за Курир откри каде е неговото семејство и како ги поминува деновите:
– Во Газа нема ниту едно безбедно место, не знаат каде и кога ќе се случи бомбардирањето. Пред два дена ни ја бомбардираа куќата. Сега се кај некои роднини. Ќе биде многу тешка ситуација со години по војната. Преживеав пет војни пред да дојдам во Србија, а последната беше во 2021 година. Значи, знам што чувствуваат, каков страв е тоа, знам и што значи бомбардирањето, тој звук. Се молам за моето семејство. Денеска е 25-ти ден од војната, а јас досега изгубив 17 мои пријатели. Секој ден кога ќе се разбудам слушам лоши вести. Никој не комуницира со нас, па морам да ги следам сите вести. Секојдневно се обидувам да контактирам со некој што го познава моето семејство, да ми каже дали се живи, повредени… Инаку, кога ми ја бомбардираа куќата, беа повредени брат ми и сестра ми. Беше страшно чувство да се доживее.
Тој потоа спомна дел од денот што луѓето го поминуваат секој ден во Газа:
– Луѓето таму немаат храна, струја снема, па ни фрижидерот не работи, па купуваат храна за секој ден, не можат да чуваат залихи. Секој мора да купува храна секој ден, па мора да чека ред, а тоа може да трае и повеќе од 5-6 часа. Тоа е се во Газа, а таму има интензивно бомбардирање. Нема доволно храна. Вода нема, бидејќи користиме пумпи кои не работат без струја. Нема вода за пиење или капење. Не знам како преживуваат таму. Луѓето живеат околу училиштата, а ни таму не се безбедни. Сигурно сте слушнале дека многу луѓе загинале кога ја бомбардирале болницата, а тоа е затоа што луѓето немаат каде да живеат, па се населуваат како што можат.