Несогласувањата во врските се неизбежни, а вистинскиот предизвик лежи во моментот кога расправијата престанува да биде само расправија.Конфликтите се составен дел од секоја врска и не мора сами по себе да бидат закана за врската. Експертите истакнуваат дека караниците не стануваат проблем сè додека партнерите се гледаат себеси како сојузници. Сепак, моментот кога конфликтот се претвора во загуба не е определен од силата на аргументите или од фактот кој го кажал последниот збор.
Брачниот терапевт Шерил Гроскопф истакнува дека вистинската загуба не се случува кога некој ќе го заврши разговорот или ќе ја тресне вратата, туку порано, кога нервниот систем се префрла од поврзување во заштита. Потоа партнерот престанува да се гледа како поддршка и почнува да се гледа како противник, што го прави конфликтот да ја изгуби својата цел и да се претвори во натпревар, пишува HuffPost.
Оваа пресвртница во праксата честопати е незабележана. Доволно е само еден поглед настрана, еден ладен збор изговорен, за телото да испрати порака дека ова повеќе не е безбедно место. Несигурноста, како што тврди терапевтката Шерил Гроскопф, не значи физичка опасност, туку чувство дека лицето не е видено, почитувано или емоционално поддржано. Во тој момент, емпатијата престанува, а разговорот се претвора во одбрана на егото.
„Веќе не разговарате за да ги зближите партнерите, туку за да трае моментот. Кога двајцата партнери ќе влезат во овој начин на функционирање, тие веќе не комуницираат, туку само реагираат. Во тој момент, врската е веќе нарушена, иако за тоа станувате свесни дури подоцна“, додава Гроскопф.
Паровите со најдобри намери честопати несвесно усвојуваат навики кои изгледаат како да го смируваат конфликтот, но всушност ја уништуваат врската. Понекогаш партнерите изгледаат смирени однадвор, иако носат лутина во себе. Таквото однесување не го решава проблемот, туку ги разделува партнерите и го отежнува вистинското поврзување.
Терапевтката Мелани Престон предупреди за шемите што најчесто го влошуваат конфликтот, имено одбраната, прекинувањето, споменувањето на стари поплаки, навредите, сарказам или целосно повлекување.
„Ваквите постапки може да изгледаат оправдани во моментот, но со текот на времето ја уништуваат довербата. Луѓето потоа престануваат да зборуваат за она што ги мачи, не затоа што сè е во ред, туку затоа што повеќе не се чувствуваат безбедно“, вели Престон.
Експертите истакнуваат дека победата во расправија не зависи од јачината на гласот, ниту од последниот збор, туку од тоа колку партнерите се чувствуваат видени, безбедни и сакани по конфликтот.
„Честопати партнерот победува докажувајќи нешто, но во тој процес ја губи најважната работа, довербата и подготвеноста на другата личност да остане во врската“, вели Престон.
Здравата врска не познава победници и губитници, туку се заснова на соработка и заедништво. Расправијата може да се добие, но во тој процес лесно можете да го изгубите најскапоценото нешто, а тоа е партнерот за кој се грижите.