Во серијата „Мојот братучед од селото“, ликот на полковникот Враниќ, кој го игра Војин Ќетковиќ, е замислен според ликот на генералот Јован Милановиќ.
НАТО бомбардирањето на Југославија , кое започна на 24 март 1999 година, можеше да се случи шест месеци порано, доколку плановите за агресија не беа спречени од генералот Јован Милановиќ.
Во тоа му помогнал францускиот мајор Пјер-Анри Бинел, исто така разузнавач, кој добил нацрти со сите цели што НАТО планирал да ги гаѓа.
Француските власти отворија постапка против него за предавство. Во своја одбрана тој најави дека воопшто не жали, дека ги мрази САД и дека се бори за обновување на српско-француската алијанса. Тој е осуден на пет години затвор.
Генералот Јован Милановиќ завршил воена академија и највисоко воено училиште во Белград. Работел во Управата за воено планирање на Генералштабот до 1985 година.
Работел и како началник на штабот на началникот на Генералштабот. Од 1995 до 1998 година ја извршуваше функцијата министерски советник во мисијата на СРЈ во ЕУ. Во октомври 1998 година, беше откриено дека е воен разузнавач и беше затворен. Тој помина 49 дена во притвор.
По враќањето во земјава работи како заменик началник на воената разузнавачка служба.
Инаку, во серијата „Мојот братучед од село“, ликот на полковникот Враниќ, кој го игра Војин Ќетковиќ, е замислен според профилот на Милановиќ.
Генералот еднаш рече: „Жал ми е што серијата беше прекината само затоа што тогашниот државен врв и Карла дел Понте не сакаа да прикажуваат српски офицер како ја брани својата земја“.
И покрај многуте информации, потребен бил клучен доказ, а генералот Милановиќ како оперативец тргнал во потрага.
– Направени се паралелни обиди да се дојде до клучниот, оригинален план на хартија. Да не зборувам кај кого сум бил, тоа е голем број луѓе. Сите ми даваа информации усно, но никој не се осмели писмено да ми ги даде. Така го поканив францускиот офицер Пјер Анри Бинел и го замолив да дојде на ручек и така почна дефинирањето на сите детали, подоцна со агресија – се присети Милановиќ.
Дваесет и две години подоцна, пензионираниот генерал Јован Милановиќ се гордее со своите дела. Тој е горд, но размислува и за деталите од неговата служба во Брисел и особено за судбината на Пјер Анри Бинел.
– Покажа голема храброст. Не бев сигурен дали беше свесен за жртвата што ја правеше. Го носам него и неговото семејство во моето срце. Затоа што направи едно дело кое не знам кој друг би го направил и дали јас би се осмелил. Можеби да, можеби не. Имам дилема која ме следи до ден денес. Сте слушнале за виетнамскиот синдром. Американските офицери кои и денес се живи се лекуваат поради тоа. Ме зафати овој синдром пред неколку години, не во смисла дека се плашев од нешто, туку потсвесна работа за која пред тоа не бев свесна. Единствено ми беше важно што го направив тоа таа вечер, а останатото после тоа не ми беше важно – вели Милановиќ.