Под секоја расправија меѓу партнерите, честопати се крие едноставна, но моќна вистина: начинот на кој реагираме на сопствените мисли може да биде клучот за спасување или прекинување на врската. Кога нешто ни се чини дека не е во ред во врската, најчесто се прашуваме: Што не е во ред со мојот партнер? Ретко застануваме и се прашуваме: Што се случува во мене? Но, токму ова внатрешно преиспитување е првиот чекор кон вистинска промена.
Познатиот психолог Џефри Бернштајн за „Psychology Today“ се осврна на делото на авторот Грег Кушник, кој рече дека повеќето токсични моменти во врските не произлегуваат од недостаток на љубов, туку од „невидливи ментални стапици“, односно мисли што ја намалуваат емпатијата и поттикнуваат осудување. Како што објаснува Бернштајн, Кушник го разложил овој проблем во 3Д ефект што подразбира одвлекување на вниманието, дистанца и исклучување.
Под одвлекување на вниманието, тие мислат на токсични мисли кои се црно-бели, ригидни и претерани. Потоа се појавува дистанца бидејќи партнерите се чувствуваат несигурно и престануваат да споделуваат чувства, а последната е дисконекција, состојба во која партнерите почнуваат да функционираат како цимери, а не како пар. Бернштајн објаснува дека последното „Д“ е исто така „најопасно“ бидејќи може сериозно да ја загрози дури и најстабилната врска, објавува „Psychology Today“.
Клучот не е во партнерот, туку во нас самите.
Најголемата грешка што ја прават многу луѓе е фокусирањето исклучиво на недостатоците на другата личност, според психологот.
„Најмоќното нешто што можете да го направите за вашата врска е да престанете да се фокусирате на грешките на вашиот партнер и да почнете да обрнувате внимание на сопствената реактивност“, објаснува тој.
Тој истакнува дека мозокот е програмиран да ги перцепира емоционалните закани како реална опасност, што честопати резултира со тоа што ја доживуваме личноста што ја сакаме како непријател во тешки времиња.
Емпатијата започнува со вашиот однос со себе.
Промената не започнува во врската со партнерот, туку во начинот на кој разговараме сами со себе. Наместо импулсивно да реагирате на болка:
- Да престанеме.
- Наместо да возвратиме, ние го смируваме тонот
- Наместо да претпоставуваме најлошото, да бидеме љубопитни.
„Емпатијата не е само за вашиот партнер, таа започнува од вас“, истакнува психологот, додавајќи дека љубовта ретко исчезнува поради една расправија. Меѓутоа, ако не ги набљудуваме внимателно нашите емоции, неконтролираната реактивност може да доведе до тоа дури и најдлабоката врска да почне неповратно да се губи.