Ернесто Гевара, попознат како Че Гевара, беше и ќе остане сеприсутен симбол на бунт и отпор низ целиот свет – оној кој се бореше за слободата на народот, по цена на сопствениот живот; оној кој пркосно гледаше на смртта во очи.
Аргентинско момче од олигархиско семејство, на кое му претстои светла иднина откако студирал медицина, одлучил дека не му е доволно да чекори низ животот „со затворени очи“. Во неговото срце гореше ѕверска желба за правда. Иако со лошо здравје, погоден од астма уште од раното детство, Ернесто патувал низ цела Латинска Америка со мотор , сведок на глад, граѓански војни, сиромаштија, луѓе кои, како што навел, „не гледале на смртта на децата како на трагедија – туку несреќа, пропратна околност на сиромаштија.“
Неговата медицинска заклетва го натера
да пружи прва помош секаде каде што е можно, но Ернесто сакаше повеќе. Сакаше да го промени светот. И така, по игра на судбината, момчето кое беше одбиено од армијата поради неговото „кревко здравје“ стана најдобар кубански герилец, оној кој со 400 герилци победи 4000 војници на Батиста, морален водач, десна рака на Кастро. човекот и најголемиот херој на 20 век , што го потврди и магазинот „Тајмс“ – го рангираше меѓу 20-те најзначајни историски личности на 20 век.
Икона на социјалната и политичката револуција, строг војсководец целосно посветен на револуционерната кауза со огромен морален авторитет над своите војници, тој се оддалечи од капиталистичкото влијание врз општеството, го крена гласот против американските акции за време на апартхејдот и не се воздржа од критикување на СССР и покрај нивниот сојуз. Че Гевара веруваше во својата вистина и се бореше за сите жртви на империјализмот – тоа на крајот го чинеше живот.
Тој го сметаше капитализмот за „борба меѓу волци“ во која „само еден може да победи, на штета на другите“; тој бараше создавање на „нов човек“ воден од морални, а не материјални принципи.
Ги замени титулите министер, директор и на крај светски амбасадор на Куба за статус на герилец и повторно замина во мисија.
По неуспешниот бунт во Конго, тој беше фатен и убиен во Боливија, а на својот џелат, кому му се тресеше раката додека го држеше пиштолот, му рече, гледајќи пркосно во очи: „Пукајте, кукавици. Ќе убиете само човек“. Пред смртта плукнал неколку полицајци, одбил да зборува и побарал тутун.
Куба до ден денес го памети како човек од народот кој заедно со нив сечеше шеќерна трска во недела, а вака зборуваше за животот.
1. „Нема да мирувам додека не се уништи капиталистичкиот октопод“
2. „Револуцијата не е јаболко што паѓа кога е зрело. Мора да го натерате да падне“
3. „Единствената страст што ме тера е вистината“
4. „Секогаш кога смртта нè изненади, нека биде добредојдена – ако нашиот борбен крик допре дури и до едно приемчиво уво“
5. „Ние, сами, не вредиме ништо. Револуцијата е единствената важна работа“
6. „Многумина ќе ме наречат авантурист, а јас сум, но од поинаков вид – јас сум еден од оние кои ја ризикуваат неговата кожа за да ги докажат своите флоскули“
7. „Секој ден што минува е ден поблиску до целта. Имаме средба со историјата и не смееме да дозволиме да бидеме исплашени“
8. „Ако трепериш од огорченост на секоја неправда, тогаш си мој пријател“
9. „Вистинскиот револуционер го води големото чувство на љубов. Невозможно е да се замисли вистински револуционер без оваа особина“
10. „Имам само една желба – сакам мојот крај да биде мој почеток“