„Кога би можел да ја напишам најубавата книга на светот, би ја посветил на мојата сопруга Дарка“, рече еднаш
Меша Селимовиќ, човек чии дела ја одбележаа југословенската литература и чиј живот – љубовта кон жената која му беше поддршка во сите времиња.
Приказната за Меша и Дарославка Дарка Божиќ не е само љубовна приказна; тоа е сведоштво за борбата против општествените норми, осудата на околината и постојаната борба за правото на љубов.
Љубов која ги руши бариерите
По Втората светска војна, Меша Селимовиќ започнува нов живот во Белград. Во тоа време тој беше во брак со Десанка, со која имаше ќерка, но средбата со Дарославка целосно му го промени животот.
Неговата љубов кон Дарка била толку силна што го напуштил бракот и започнал заеднички живот со неа, иако тоа значело соочување со осудите на околината и губење на угледот во општеството.
Потеклото на Дарка беше исто така спорно во политичката клима од тоа време – таа беше ќерка на генерал на кралската армија и сопруга на војник кој исчезна за време на војната. Поради ваквиот однос, Меша бил исклучен од Комунистичката партија и останал без работа, што ги натерало да го напуштат Белград и да започнат живот во Сараево, во тешки финансиски услови.
„Добар дух“ и инспирација
Селимовиќ често нагласуваше дека Дарка била клучна фигура во неговиот живот и креативност.
„Таа ме бранеше од неволјите на животот, ме штитеше од грубост, ме охрабруваше кога работите беа тешки. Без неа јас ќе бев ситен професор или политички лидер“, рече Меша.
Љубовта, интуицијата и силата на Дарка станаа основа на неговата литература. Таа го охрабрувала додека пишувал дела како ,,Дервишoт и смртта” и ,,Tврдина”, а нејзиното разбирање и поддршка му овозможиле да ја надмине сиромаштијата и непријателството на околината.
„Кому му недостасува љубов, му недостасува животот“
Нивната љубов ги преживеа сите тешкотии. Дури и ноќта кога Меша почина, Дарка ја покажа длабочината на нејзината наклонетост, изјавувајќи: „Да знаев дека нема да дојде цела ноќ, ќе лежев и ќе спиев до него“.
По неговата смрт, Дарка продолжи да го зачува своето книжевно наследство, бранејќи го од злоупотреба и обезбедувајќи делата на Меша да останат релевантни за генерациите што доаѓаат.
„Сите негови дервиши, смртни случаи, тврдини, туѓи земји и тишина не би постоеле доколку не била љубовта наречена Дарка“, напишала таа еднаш.