Терористичкиот напад на Светскиот трговски центар, односно кулите близначки во Њујорк на 11 септември 2001 година ќе остане запаметен како еден од најтрагичните денови во поновата историја.
Оттогаш се снимени многу документарни програми, настанот е реконструиран, оние што преживеале сведочеле, а потоа почнале да се појавуваат оние кои тврдат дека се „реинкарнација на жртвите на несреќата”.
Една таква приказна за реинкарнација се однесува на момчето по име Кејд, а неговите родители зборувале за медиумите кога тој имал само седум години. Тогаш Моли и Кејд , мајката и таткото на момчето, раскажаа дека еден од луѓето, кој загина кога терористите ги погодија кулите близначки со патнички авиони, се прероди како нивни син на 28 декември 2004 година.
,,Првиот пат кога го држев Кејд во раце беше неверојатно, бидејќи ми кажаа дека нема да можам да имам деца. Сепак, Кејд беше поинаков. Тој не беше како другите бебиња, туку како возрасен маж. Неговиот изглед ме тераше да го прашам: „Кој си ти?“ рече мајката.
Сècбеше прерано со Кејд. Рано почна да зборува, рано одеше. Веќе на две години покажа голема интелигенција. Можеше да разговара со возрасни. Веќе на тригодишна возраст, тој почна да зборува за тоа како се сеќава на својата смрт. Почнуваше да плаче среде ноќ и да зборува за тоа како порано работел во висока зграда и можел да ја види Статуата на слободата од неговата канцеларија.
Сонувал дека паѓа од висока зграда
,,Ми кажуваше дека сонувал дека паѓа од зграда и така умрел. Сосема е надреално тригодишно дете да зборува за Њујорк и смртта”, се сеќава таа.
Таа почна да се прашува дали е можно тој да бил во Светскиот трговски центар?
„Голем дел од мене негираше дека тоа е можно. Никој од моето семејство не познаваше некој што бил во Светскиот трговски центар. Кејд никогаш не бил во Њујорк. Мислев дека има бујна имагинација, но потоа стана опседнат со авиони“, додаде мајката на Моли.
,,Тоа беше приказна за човек кој работеше во Светскиот трговски центар и чиј живот и смрт се поклопија со сеќавањата на Кејд. Ги најдов сите детали, фотографии, но никогаш не помислив да контактирам со семејството на жртвата. Не сакав да им ги вознемирувам тагување и страдање со спомнувањето на тој ден, а што би им рекла: „Твојот син не умре, само што некој друг е сега“ . Да ми се јавеше некој со таква вест, ќе ја спуштив слушалката.
Моли ја знае вистината и кој бил човекот за кој верува дека и е син денес
,,Знам кој беше тој, знам како умре. Но како мајка – се чувствувам беспомошно. Не можам да му ги одземам тие спомени”.
Луѓето не сакаа нивните деца да се дружат со Кејд. Го нарекоа лажго. Наставниците рекоа дека тој им пречи на другите деца на училиште.
„Мојата мисија сега е да му го олеснам животот што е можно повеќе, да му помогнам да биде удобно во неговото „ново тело“ . Тој мора да научи да биде Кејд, да биде повторно дете, да научи да се насмевнува. Мислам дека ќе направи го тоа“, рече тогаш неговата мајка, во што и успеа години подоцна, бидејќи Кејд, како што е напишано на крајот од статијата, сега е професионален фудбалер.