Миленко Шошкан, сопственикот на легендарната виенска кафана „Лепа Брена“, гордо прославува 32 години работа и своето основање во австриската престолнина.
Таверната стана незаменливо место за нашинците во Виена, а Шошкан раскажа како настанала таа и ги откри деталите од средбата со Брен.
– Локалот „ Лепа Брена “ го купив од боксер, кој го поседуваше седум години. Во 1984 година, поранешниот сопственик дошол на идеја да го нарече така бидејќи Брена во тоа време била многу во тренд. Во 1992 година војната веќе започна и ситуацијата беше многу тешка за сите. Мојата голема желба во тоа време беше да направам нешто убаво за нашите луѓе, да ги зближиме и да се собереме. Мило ми е што во тоа време сите доаѓаа кај мене, без разлика на вера и националност. Шанкот беше еден вид гнездо, каде што луѓето секогаш можеа да дојдат, да разговараат, да слушаат музика и да најдат момент на среќа и мир – вели тој.
Шошкан откри и како Лепа Брена реагирала на веста дека во Виена има кафеана што го носи нејзиното име, како и дали можеби имала можност да дојде во него.
– Пред да дојде Брена овде, на местото на настанот, беше со првиот сопственик, боксерот Перо Кнежевиќ. Живее во Пазова. Кога отишла кај него, му рекла: „Треба да ми платиш рекет затоа што го користиш моето име!“ А тој понискиот раст кога го слушна тоа скокна, ги стегна тупаниците и ѝ рече: „Треба да ми платиш, те рекламирам!“ Таму бил и Боба, па и рекол да се смири. Така беше. Таа дојде овде подоцна, кога веќе бев шеф, во 1994 година. Таа пееше во дискотека и најави дека ќе дојде. Таа ми кажа дека е задоволна од тоа како изгледа сè и ми даде комплимент за тоа како успеав да го одржам своето ниво. Таа е горда на ова место. Ова не е некој вид кафуле. Многу ѝ се допадна што овде се пушта само народна музика, строго народна музика. Се сеќавам дека ми рече да и се јавам ако имам некакви потешкотии. Тука беа и Саша Поповиќ и Сузана Јовановиќ – додаде Шошкан.
Да потсетиме, Лепа Брена покрај пеењето отвори и киоск во Нови Сад во кој се продаваа хамбургери и друга брза храна уште во 1993 година . Никогаш јавно не зборуваше за својот бизнис на кој не му посвети доволно време, па со години беше во длабока црвена боја.