Неодамнешните истражувања доведоа до голем пробив кога станува збор за трансплантација на свински бубрези во човечкото тело, фокусирајќи се на проучување на имунитетот и отфрлањето на овој орган.
д-р Валентин Гутодие и неговиот тим од Парискиот институт за трансплантација и регенерација на органи и Институтот за трансплантација Лангон при Универзитетот Њујорк го испитаа човечкиот имунолошки одговор.
Откако ги утврдија специфичните функции зад отфрлањето на органите, тие мапираа како човечкото тело реагира на трансплантиран свински бубрег на молекуларно ниво. Потоа воведоа терапевтски пронајдоци кои успешно ја намалија стапката на отфрлање на органите, за да можат да почнат да ги усовршуваат третманите против отфрлање и да го подобрат процесот на трансплантација.
Нивната работа овозможи нови сознанија за тоа како имунолошките клетки комуницираат со ткивото на свинскиот бубрег, означувајќи значаен напредок во оваа растечка област на медицината. Ова ќе го отвори патот за стратегии против отфрлање на органи.
Првите клинички испитувања за трансплантација на свински бубрег кај живи луѓе во САД започнуваат оваа година.
Две водечки институции ја подигнаа трансплантацијата на свински бубрези на ново ниво на развој, што потенцијално ја прави одржливо долгорочно решение на нестабилниот и несовршен „пазар на органи“. Според Орган Донор, повеќе од 130.000 луѓе само во САД чекаат трансплантација.
Користејќи најсофистицирано молекуларно снимање, истражувачите мапираа како човечките имунолошки клетки комуницираат со ткивото на свинскиот бубрег. Тие ги разликуваа човечките клетки од структурните свински клетки користејќи биоинформатички цевковод, серија автоматизирани чекори што вклучуваат софтверски алатки и алгоритми што се користат во анализата на генската експресија.
Највпечатливото откритие беше дека човечки имунолошки клетки беа пронајдени во секој дел од системот за филтрација во свинскиот бубрег по трансплантацијата. Бидејќи макрофагите и миелоидните клетки беа најзастапените типови на имунолошки клетки во сите временски точки, научниците ги идентификуваа клучните играчи во отфрлањето на трансплантираниот орган.
Тимот идентификуваше временски прозорец во кој мора да се примени терапевтска интервенција за да се спречи отфрлање на органи, потврдувајќи дека тоа започнува многу порано отколку што клинички се манифестира и се влошува со текот на времето.
Со ова знаење, истражувачите експериментирале со целни интервенции кои функционирале, а сега можат да развијат стратегии против отфрлање на органи. Сепак, истражувањата треба да продолжат.
Следната фаза од нивното истражување ќе се фокусира на оптимизирање на третманите против отфрлање на органи, што би можело да значи дека медицинската област можеби ќе треба да ги адаптира генетските модификации направени кај донорските свињи и да создаде збир на протоколи за подобро следење и управување со имунолошките одговори.
Ова покажува дека напредокот не е секогаш линеарен или добро подреден, но понекогаш е потребно да се направи чекор назад за да се продолжи напред со проценка на централниот проблем.
„Разбирањето на специфичните имунолошки интеракции на молекуларно ниво ни овозможува да развиеме насочени интервенции што можат да спречат отфрлање на органите пред тоа да ескалира. Истражувањето ги поставува темелите за побезбедни и поефикасни трансплантации на свински органи кај луѓе во блиска иднина“, заклучи д-р Гуаудие.