Пријателството меѓу Дражен Петровиќ и Влада Дивац беше симбол на Југославија. Легендарните кошаркари кои забележаа историски резултати беа неразделни, се слушаа секој ден, а беа непобедливи на теренот, додека не почна војната…
Мали, како што го нарекуваа хрватскиот кошаркар Дражен Петровиќ, е роден на 22 октомври 1964 година во Шибеник. Со Цибона освои две европски шампионски титули, а како претставник на Југославија беше светски и европски првак. Пред неколку години беше прогласен за најдобар европски играч на сите времиња. Тој беше спортист 100 проценти. И на теренот и надвор од него. Ја поседуваше нерасипана радост и наивност на дете, како и благородна зрелост и искреност на човек кој се познава себеси.
Загина на 7 јуни 1993 година во сообраќајна несреќа во Германија. Погребан е во Загреб, каде што денес има музеј-меморијален центар што го носи неговото име. Споменици во негова чест беа подигнати и во Лозана и Шибеник, каде беше направена бронзена статуа на неговата фигура во седечка положба. Неговиот дрес со број три виси на покривот на Големата сала во Њу Џерси. Кошарката уште плаче за Дражен.
Дражен не би можел да функционира доколку неговите пријатели не биле задоволни. На ручек носел дома деца од градинка, чија мајка немаше време да зготви нешто. Беше жив и енергичен, но тоа не го спречи да биде одличен ученик. Неговите родители рекоа дека оценките не му ги давале. Се држел во чекор со своето образование, а пред да замине во странство, две години поминал на Правниот факултет.
Беше ѕвезда во Загреб и тоа го прифати како дел од својата работа. Девојки го бркаа, но тој беше толку срамежлив што на почетокот неговите пријатели повеќе профитираа од неговата популарност кај понежниот пол. Луѓето околу него велеа дека парите воопшто не го интересираат. Тој велеше: И кога заработувате милиони, сепак можете да јадете само еднаш и да спиете во еден кревет.
Нормално трошеше за еден млад човек кој рано почна да заработува сериозни пари. Кога станал ѕвезда, луѓето често му се обраќале за помош. Еднаш се сретнал со Подгоричанец, кој му побарал парична помош за да замине во странство. Дражен му даде 10.000 марки.
Човекот отишол во Швајцарија, завршил медицина и стекнал големо богатство.
„Две години по смртта на Дражен, на гробиштата Мирогој во Загреб каде што беше погребан, ми пријде господин и ми рече: Госпоѓо Петровиќ, јас сум ваш должник. Тој рече дека Дражен му ги дал тие пари, му го променил животот и никогаш не ги побарал назад“, се присети Бисерка Петровиќ, неговата мајка.
Дражен Петровиќ беше член на веројатно најсилната кошаркарска репрезентација, репрезентацијата на Југославија, за која многумина велеа дека е единствената што може да го победи првобитниот американски дрим-тим со Џордан, Мајкл, Бирд… Во друштво на Дивац, Кукоч, Радја, Даниловиќ, Паспаљ, Ѓорѓевиќ, Вранковиќ и други, придонесоа сите да се плашат од југословенските кошаркари.
Но, распадот на заедничката држава значеше и распаѓање на оваа репрезентација. Додека на спортска страна ги минуваше најзначајните моменти во кариерата, Дражен приватно беше многу погоден од војната што беснееше во овој регион. Тој бил дете од мешан брак и не можел да разбере што се случува и зошто неговите сонародници биле принудени да избираат страна.
За време на распадот на југословенската држава, општество и репрезентација на површина исплива приказната за пропаѓањето на големото пријателство меѓу Дражен Петровиќ и Владо Дивац. Оваа тема беше овековечена во филмот ,Еднаш многу одамна”, на американската ТВ куќа ESPN.
Двајцата беа најдобри пријатели, цимери во репрезентацијата и две европски ѕвезди на американската лига. И тогаш Дражен, како што сведочи Дивац во филмот, престанал да се јавува без никакво објаснување.
Но, на ова му претходеше настан од Светското првенство во Аргентина во 1990 година, каде Југославија се искачи на врвот на подиумот. За време на прославата на паркетот, еден навивач истрча на теренот носејќи го хрватското знаме. Дивац пријде, му ја грабна и го тргна од теренот, со оглед на тоа дека таквиот потег е непотребен и националистички, бидејќи тие се репрезентацијата на Југославија, а не на Србија или Хрватска.
,,Тие беа неразделни, одлични пријатели. Чувствував дека нешто не е во ред кога Дивац го посети Њу Џерси со Лејкерс. Прашав што се случи, но Дражен никогаш не ми даде одговор на тоа прашање. Искрено не знам зошто. Претпоставувам нешто му пречеше, можеби денес ќе знаевме ако беше жив. Мислам дека на односот Дражен и Дивац не влијаеше Светското првенство во Аргентина, кога Влада по финалето го тргна хрватското знаме од теренот Во тој момент почувствував голема љубов“, искрена е Бисерка во интервјуто за НИН.
Впрочем, Дражен Петровиќ го избра дресот на хрватската репрезентација чии бои ги бранеше до сообраќајната несреќа во која го загуби животот.
На тој кобен 7 јуни 1993 година, хрватската репрезентација слета на аеродромот во Франкфурт. Тие престојуваа во Полска каде се подготвуваа за Европското првенство во Германија. Тој не отиде со остатокот од тимот во Загреб со авион, туку ја чекаше неговата тогашна девојка, кошаркарката и модел Клара Саланчи да го земе со автомобил. Работите на Дражен пристигнаа во Загреб, но тој не.
Како што е познато, Клара возела голф во кој покрај Дражен го возела и нејзиниот пријател, турскиот кошаркар Хилал Едебала. Според извештаите, таа возела 160 км/ч и набрзо удрила во мерцедесот.
Иако Клара требало да го земе Дражен од аеродромот и да го однесе во Минхен, на пат дошло до судир, а кошаркарот во тој момент спиел на совозачкото седиште и испаднал од автомобилот и починал на лице место.