Јустинијан владеел со Источното Римско Царство од 527 до 565 година, но во 532 година бунтот предизвикан од навивачите на различни тимови во трките со колички влечени коњи се заканувал да го уништи неговото владеење на самиот почеток.
Исто како и денес, во античко време, спортските тимови имаа свои навивачи. Во Константинопол тие биле навивачи на различни тимови на трки со кочии, традиција која била преземена од Рим. Главната поделба на навивачите беше меѓу приврзаниците на „зелено-сините“.
Овие групи во суштина делуваа повеќе како улични банди кои придонеле за лошата безбедносна ситуација во Цариград во тоа време со нивните грабежи, киднапирања и други дела. Тимовите често изразуваа ставови за политиката, религијата и други актуелни прашања и често стоеја зад интересите на различни моќни поединци.
Ситуацијата почна да се искомплицира по еден од судирите, дел од „навивачите“ беа уапсени и обесени, а двајца навивачи, еден „син“ и еден „зелен“ се засолниле во црква на 10 јануари. На следните трки кои започнаа на 13 јануари, навивачите на двата тима побараа овие двајца навивачи да бидат ослободени и ослободени.
Хиподромот каде се одржуваа трките беше полн со гневни навивачи и од самиот почеток императорот Јустинијан беше изложен на навреди. На крајот на денот, за време на 22-та трка, толпата почна да скандира „Ника“, што во превод значи победи или победи. После тоа дошло до бунт, дел од црквата Св. Софија. Сега бунтовниците побарале од царот да разреши двајца високи функционери, Јован Кападокија и Трибонијан.
Големиот дворец каде царот сега бил под опсада, а покрај царот во дворецот биле и царицата Теодора и генералот Белисар.
Бунтовниците почнале да бараат и потенцијални кандидати за замена на Јустинијан. Во еден момент на 17 јануари, ситуацијата била толку очајна за Јустинијан што размислувал да го напушти Цариград, но на тоа наводно се спротивставила царицата Теодора, која одржала говор во кој рекла дека повеќе би сакала да умре отколку да се откаже да биде царица.
Атмосферата во палатата се смени и планот беше разработен. Генералите Белисар и Мунд го одработија воениот дел од нападот, додека евнухот Нарсес работеше на создавање раскол меѓу бунтовниците и отиде кај водачите на „сините“ за да ги убеди дека тие се поповолни од Јустинијан отколку „зелените“.
На петтиот ден од бунтот, на 18 јануари, царските трупи предводени од генералите Белисар и Мунд започнале со напад на Хиподромот, а дошло и до судир меѓу „зелено-сините“. Според проценките, повеќе од 30.000 „навивачи“ биле убиени во борбите, а десетици илјади загинале за време на немирите.