Официјално, Јосип Броз Тито се женел четири пати и имал барем исто толку познати љубовници. По смртта на големата љубов на маршалот, Зденка Даворјанка Пауновиќ, во 1946 година, и пред Јованка Будисављевиќ да пристигне во резиденцијата како хигиеничарка , Броз ја гледал пејачката „со импозантна фигура и блескава убавина“.
Генералот Љубодраг Ѓуриќ сведочеше за првите денови на Јованка со Тито
„Беше принудена постепено да се менува. Мораше да се прилагоди на средината во која живееше. Поради разни протоколарни приеми, не можеше да се истакне ниту со своето однесување, ниту со начинот на живот, ниту со облеката. Јованка немаше ниту сила ниту искуство да го наметне својот начин на живот. Тито беше авторитет за тоа“, забележа генералот Ѓуриќ.
„Со текот на времето, Јованка, заедно со Тито, стана прва дама на Југославија, првата жена на Југославија. Многу наши „православни“ пријателки ѝ завидуваа за тоа, меѓу кои се издвојуваше нејзината пријателка Пепца Кардељ која со помош на својот сопруг исто така „ѝ го скрши вратот“!“
,,На пријателите од најблиската околина на Тито не им било тешко да заклучат дека Тито некогаш бил многу заљубен во својата сопруга. Впрочем, за ова сведочат многу фотографии, на кои доминира расцутената и самоуверена фигура на Јованка Броз“, се наведува во записникот.
Милован Ѓилас, политички теоретичар и писател од Црна Гора, сведочеше за првите денови на Јованка Броз во Ужичка 15.
„Зденка Пауновиќ почина во 1946 година. Според нејзината желба, таа беше погребана во градината на Белиот дворец – за да биде со Тито.
Тито беше фасциниран од пејачката
Тито брзо се опорави и од тој удар – пишува Милован Ѓилас и продолжува:
„Неговата наклонетост кон Зинка Кунц, пејачката на „Метрополитен“, која, по завршувањето на војната, се врати во Југославија. Таа се појавуваше на ретки, претежно добротворни концерти. Позната и во нашата земја и во светот, со импозантна фигура и негувана, блескава убавина. Таа, со нејзиното кралско вознесение, сигурно привлекуваше не помалку, ако не и повеќе, својата слава , туку својот величествен изглед и ненадминлива чистота на пеењето. Но, наклонетоста на Кунц кон Тито не беше забележлива, барем не позначајно отколку што една светска дама ја покажува кон додворувач со големо име. Освен тоа, таа штотуку се премажила – за југословенскиот генерал Илиќ, револуционер со фина, неконформистичка интелигенција и прославен во Шпанската граѓанска војна и француското движење на отпорот: Ниту, пак, на Кунц би ѝ одговарало, дури и да сакаше, да воспостави нова врска толку ненадејно, а тоа немаше да биде почитувано ниту за Тито. „одземање“ жена од сопствениот генерал , дури и ако тој би го игнорирал презирот и нетолеранцијата што партиските матрони и сватовниците ги имале кон „другите луѓе“, особено кон театарските жени“.
Ѓилас понатаму наведува дека нова сопруга, нова љубов можела да се најде само во околината на Тито.
„Таа жена беше Јованка Будисављевиќ, задолжена за водење на неговата куќа и домаќинство. Таа беше задолжена да се грижи за сите тие безбројни непредвидливи ситници и потреби што ги бара животот, и тоа во многу поедноставни и поскромни услови од оние на Тито. Јованка се движеше низ непосредната околина на Тито секој ден, поголемиот дел од времето и без одредено работно време. Таа, по должност, припаѓаше на најблиското физичко обезбедување, со лична придружба.“
Блискоста меѓу Тито и Јованка е воспоставена, најверојатно, веќе во 1946 година. Останатото е историја.“