Пред илјадници години, една жена направила две операции на главата и ги преживеала двете зафати, открива нејзиниот череп.
Научниците од Шпанија дошле до откритието откако ги анализирале остатоците од скелетот на жената, кои биле ископани на гробното место од бакарното време познато како Камино дел Молино, кое се наоѓа во Каравака де ла Круз во југоисточна Шпанија, според студијата објавена во декемвриското издание на International Весник за палеопатологија.
Жената, која имала меѓу 35 и 45 години кога починала, била една од 1.348-те луѓе пронајдени на гробното место, кое било користено од 2566 до 2239 година п.н.е. Меѓутоа, за разлика од другите скелети, нејзиниот череп покажа докази за серија трепанации, кои се хируршки процедури кои вклучуваат дупчење или стругање дупки низ черепот за да се изложи дура матер, најоддалечениот слој на ткиво што го опкружува мозокот и ‘рбетниот мозок, како форма на медицински третман.
Понатамошното испитување открило две преклопувачки дупки помеѓу слепоочницата и горниот дел од увото. Едниот отвор беше со димензии 53 x 31 милиметри, додека другиот беше помал, со димензии 32 x 12 mm.
Истражувачите не мислат дека отворите биле предизвикани од повреда, врз основа на неколку фактори. На пример, немаше фрактури што зрачеле од лезиите, а секоја дупка содржела добро дефинирани рабови. Тие заклучија дека дупките се остатоци од две одделни операции.
„Идентификувавме две различни дупки, кои беа резултат на две различни интервенции“, рече водачот на студијата Соња Дијаз-Наваро, постдокторски соработник на Катедрата за праисторија на Универзитетот во Ваљадолид во Шпанија, за Live Science .
Врз основа на дупките, заедно со „косата ориентација на ѕидовите на дупките“, истражувачите утврдиле дека трепанациите се направени со помош на „техника на стружење“.
„Тоа вклучува триење на камени инструменти со груба површина на сводот на черепот, постепено корозија по сите негови рабови за да се создаде дупка. За да се изврши оваа операција, засегнатиот поединец веројатно мораше цврсто да биде имобилизиран од другите членови на заедницата или претходно третиран со психоактивна супстанца која би ја ублажила болката или би го онесвестила“, изјави Дијаз-Наваро.
Неверојатно, се чини дека жената ги преживеала двете операции, а доказ за тоа е заздравената коска во нејзиниот череп. Истражувачите мислат дека таа живеела неколку месеци по втората операција.
Документирањето на праисториските хируршки процедури е „ретка појава“, особено во оваа област на главата, позната како темпорален регион, рече Дијаз-Наваро. На Пиринејскиот Полуостров почесто било трепанациите да се изведуваат во фронталниот и париеталниот (горниот) дел на черепот.
За жал, истражувачите не се сигурни зошто жената на прво место ја имала операцијата. Иако нејзиниот скелет покажа залечени фрактури на ребрата и некои забен кариес, болестите веројатно не биле поврзани.
Високата преваленца на трауматски повреди документирани во скелетите од Камино дел Молино нè наведува да не ја отфрлиме можноста дека операцијата била извршена како резултат на траума“, рече таа. Операцијата можеше да ги елиминира сите траги од модринки или исеченици и да ги оштети фрагменти од коски можеби се отстранети за време на постапката.