Вознемирувачки разузнавачки информации доаѓаат од Собранието на Француската Република.
Навикнати сме на вестта дека НР Кина и Русија се мешаат во изборните процеси во демократските земји на Запад. Последниот случај беа изборите во Словачка, кога московскиот пропаганден апарат направи сè за да победи Роберт Фицо – и тоа го направи. Уште поинтересна е вестта што ја објави Њујорк Тајмс во четвртокот: „Федералните обвинители и ФБИ спроведуваат широка јавна истрага за корупција која треба да одговори на прашањето дали изборната кампања на градоначалникот Ерик Адамс (демократ) во 2021 година се договорила со Турската влада кога станува збор за примање нелегални странски донации“.
Турција е членка на нашата одбрана, Северноатлантската алијанса, но од доаѓањето на власт на претседателот Реџеп Таип Ердоган гради независни политики, особено кон регионот. Веќе имаше приговори, главно од Франција (Грција не треба да се споменува поради нејзините историски напнати односи со соседот на Егејското Море), дека Турција се однесува независно, независно од интересите на Алијансата, на пример активно учествува во војната во Сирија. Ердоган реши да ја искористи фрагментацијата на меѓународниот поредок, во кој средните сили добиваат ново дополнително значење и да ја врати што е можно повеќе големината на Отоманската империја, иако пред неколку дена свечено прослави 100-годишнината од основањето на Република Турција.
Заминувањето од НАТО, кое предизвика бурни реакции кај другите членки, беше одлуката на Анкара да купи руски противракетни системи С-400. Кога Русија ја започна својата агресија против Украина, Турција одлучи да не ја следи ЕУ при воведувањето санкции кон Москва, но остана отворен сојузник на Украина. Во четвртокот, САД објавија санкции против поединци и компании за охрабрување на руска агресија против Украина, насочени кон ентитети во Турција, Кина и Обединетите Арапски Емирати.
Истиот ден, Комисијата за разузнавачки прашања на Собранието на Француската Република (Délégation parlementaire au renseignement) објави обемен работен документ во кој се обрнува внимание на податоците за странските сили и нивните шпионски активности во Франција и ЕУ. Комитетот заклучува дека „Нивото на закана од странско мешање е високо во тензичен меѓународен контекст“. Додавајќи дека високото ниво на закана од странско мешање е поврзано со „радикалната промена во геополитичкиот контекст“ и „дигиталната и технолошката револуција“. Извештајот објаснува дека ова го направи сајбер просторот „преферирана арена за конфликт“ меѓу државите и го прошири нивниот капацитет за влијание, мешање и шпионажа.
Очекувавме Русија да биде на прво место на овој план, но документот најавува дека таа позиција наскоро би можела да ја преземе Народна Република Кина, која веќе има околу 250.000 агенти на територијата на нашата Унија. Францускиот комитет предупредува и за несојузничките активности на САД, но не ги вклучува во опасната листа, на која четвртото место го зазема Исламската Република Иран.
Третата позиција ја држи Турција, а насловот на документот ја нагласува нејзината желба за контрола. Во документот се посочува дека разузнавачките служби управувани од Анкара имаат за цел пред сè да ја контролираат турската дијаспора „таа да стане пренесувач на идеите на властите во Анкара, односно идеи непријателски кон Курдите и Ерменците“. Турција го користи образованието на својот јазик како модел на дејствување, нагласувајќи го верското учење како средство за промовирање на политичката идеологија (на пример, на сличен начин функционираат и кинеските конфучијански институти).
„Millî Görüş, исламистичка организација блиска до Муслиманското братство (од кое произлезе Хамас), има околу 100.000 членови во Европа. Францускиот огранок на Исламската конфедерација Мили Горуш (CIMG), чие распуштање се бара од сè повеќе луѓе, одби да потпише повелба за принципите на исламот во Франција“, се наведува во документот.
Учество на локални и национални избори, кои документот ги нарекува „политички ентризам“ (ентризмот е дефиниран од речникот Ларус како: Тактики усвоени од одредени организации (синдикат, политичка партија) чија цел е да ги доведат своите членови во друга организација со цел да ја изменат нејзината практики и цели) е исто така модел со кој Турција се обидува да влијае на европските политики. “
За време на изборите во јуни 2022 година, неколку кандидати кои се претставиле како независни всушност биле вклучени во здружението Cojep (Совет за правда, еднаквост и мир) кое промовира интересите на АКП во Франција – АКП е владејачка партија во Турција“, се наведува во документот.
Турција исто така се покажа како активна во однос на собирање информации и водење конфликти во сајбер-просторот.