Кога сестрите пристигнале во логорот на смртта, нацистичките војници веднаш ги издвоиле бидејќи знаеле дека близнаците се барани.
Сестрите близначки Анета Абл и Стефани Хелер беа однесени од нивниот дом во Прага од нацистите во 1942 година. Една година подоцна, тие завршија во Аушвиц, каде што докторот Јозеф Менгеле, кој го носеше познатиот прекар – „Ангел на смртта“, беше особено заинтригиран од нив. Она што го интересираше за сестрите е тоа што тие се близначки. Според една референца, 1500 парови близнаци, поминале низ Аушвиц, а според друга 730.
Менгеле со задоволство ги спроведувал своите „експерименти“ на сите овие парови. Така Анет и Стефани, кои сега имаат 99 години, откриле каков експеримент им наменил тој масовен убиец. Тој сакал тие да бидат оплодени од пар идентични браќа близнаци. Пред да се породат, имал намера прво да ги убие за да може да ги сецира фетусите и да види дали се идентични близнаци, пишува Инсајдер.
– Не сакате така да размислувате за работи од минатото – рекла Анет.
Приказната за близнаците се појавува во книгата „Децата близнаци на холокаустот: украдено детство и волјата за преживување“ напишана од Ненси Сегал, професорка по психологија на Државниот универзитет во Калифорнија. Таа разговара за употребата на Менгеле на идентични и братски близнаци како заморчиња.
„Ангелот на смртта“ се обидел со своите експерименти, тврди Сегал, да го покаже генетското влијание врз расните разлики и на тој начин да докаже дека Ариевците се супериорни во однос на другите раси. Кога сестрите пристигнале во логорот на смртта, нацистичките војници веднаш ги издвоиле бидејќи знаеле дека близнаците се бараат. Тие биле однесени во собите каде што биле чувани другите близнаци, а потоа биле испратени пред Јозеф Менгеле. Им поставуваше прашања, ја забележа нивната висина, боја на коса и очи.
– За него бевме само човечки заморчиња – вели една од близначките Анет Ејбл, додавајќи дека постојано гладувале во Аушвиц и дека поради тоа престанале да добиваат менструација. Во логорот, велат тие, требало да внимаваат на животот на едни со други, бидејќи ако само едната сестра умрела, нацистите потоа би ја убиле другата за Менгеле да им ги спореди органите.
– Јас и сестра ми отсекогаш сме биле две тела и една душа. Преживеавме заедно. Секогаш бевме блиски. Јас го живеев нејзиниот живот, таа е мојот. Заедничкото искуство нè направи уште поблиски ако тоа беше можно – се присетува Анет. Таа објасни дека сестрите не знаеле каде завршиле членовите на нивните семејства, а подоцна открила дека нацистите ги испратиле во гасната комора. Ниту нивната 12-годишна помлада сестра не успеала да ја избегне таа судбина. Тие се обидоа да преживеат фантазираат за иднината, за тоа колку ќе биде прекрасно кога ќе се вратат дома кај нивните семејства. Зборуваа што ќе јадат, како ќе си играат со сестра си и ќе измислуваат приказни.
Близнаците исто така биле подложени на трансфузија на крв што Менгеле ја вршела помеѓу различни парови идентични близнаци. Сестрите се разболеле од тие експерименти и кај Стефани Хелер, тоа предизвикало постојани здравствени проблеми по напуштањето на кампот. По војната, сестрите се преселиле во Израел, а потоа во Австралија.
Јозеф Менгеле никогаш не бил суден за злосторствата што ги направил. Тој никогаш не бил ни уапсен. По војната, како и многу други СС мажи и високи нацистички функционери, тој побегнал во Аргентина. Откако израелските агенти уапсија друг воен злосторник Адолф Ајхман таму во 1960 година и го транспортираа во Израел, Менгеле побегна во Бразил. Таму живеел под името Волфганг Герхард до 1979 година, кога починал од срцев удар додека пливал во малото гратче Бертиоги, недалеку од Сао Паоло. Тој бил погребан под тоа име и дури во 1985 година е откриено дека Герхард, механичарот, всушност бил „Ангелот на смртта“.