Професорка по српски јазик и директорка на петтата белградска гимназија, Верица Ракоњац Павловиќ, напиша потресен текст за девојчето од училиштето во Врачар кое истрчало при масакарот да го спаси животот на својот брат.
Во текстот директорката опишува што се случило во училиштето и апелира да не се пишува за ученикот монструм кој пукал во децата, туку за храброста на девојчето кое го спасило нејзиниот брат.
Нејзината објава ја пренесуваме во целост:
„Љубовта на сестрата кон нејзиниот брат! Велат дека момчето убиец е од добро семејство и дека бил одличен ученик… Ниту е од добро семејство, ниту е одличен ученик, иако ги имал сите најдобри оценки… Добро семејство е единство во кое има љубов меѓу членовите на семејството и кон другите луѓе, а сите други семејства се, за жал, повеќе или помалку лоши и тоа влијае на психата на секое дете и не може да се надомести со ништо“.
„Одличен ученик не е оној што ги добива сите петки, туку оној што е разумен, поразумен од другите деца. На спротивната страна на ова дете кое не сака никого, стои девојка која неверојатно успева да се спаси со својата смиреност, да избега од училницата и да го спаси нејзиниот брат…“.
„Воодушевен сум од нејзината храброст да се помести од своето место пред убиецот кој пукал на сите страни, а камоли да трча од четвртото биро до вратата и да истрча од училницата… Таа училница се наоѓала на приземје, недалеку од излезот од училиштето… Кога веќе била толку присебна и доволно храбара да истрча од училницата, по логика секој ќе требало да се спаси и да трча кон излезот од зградата… да побарате помош на улица или кон канцеларијата на директорот и наставниците… Сето ова се наоѓа во близина на кабинетот по историја, веднаш по ходникот, веднаш зад аголот… Но не…“.
„Таа не трчаше кон излезот од училиштето до кој ќе стасала многу брзо… Истрчала лево, во спротивна насока, кон другиот ходник, кон комплициран премин со тешка стаклена врата што требала да ја отвори и да изоди бројни скали, каде што убиецот можел да ја стигне ако трчал по неа… Трчала по многу долг празен коридор, кој ги поврзува двете згради на ова училиште… Истрчала во спротивна насока од излезот на училиштето во другата зграда каде што се сместени пониските класови на ученици.. А таму бил и нејзиниот помал брат“.
„Колку љубов носела кога истрчала од училницата и не истрча на излезот туку истрчала право во училницата на нејзиниот помал брат… да и каже на наставничката да ја заклучи училницата и да ги скрие децата… Тоа девојче не го прави она што би го направиле повеќето луѓе чиј живот е во голема опасност… да се спасат и да истрчаат од зградата што е можно поскоро… Таа трчаше низ долги комплицирани ходници и скали до друга зграда (што не е блиску воопшто) да го спаси нејзиниот помал брат… Ова е љубов“.
„Ова е дете од добро семејство кое го научило да сака… Иако животот и бил во опасност, иако била во шок и била сведок на страшна трагедија во својата училница, сепак имала свест и сила да трча и да го спаси нејзиниот помлад брат. Кажете им на вашите деца за ова мало девојче кое само љубовта и даде сила да побегне и да го спаси својот помал брат, во моментот кога нејзиниот живот беше најзагрозен“.
„Сите деца доживеаја голема тага и болка… само со примери на благородна љубов можеме да ги залечиме нивните рани… и нашите“.
„Нека спијат во мир ангелчињата што ги нема. Да ги спасиме децата што преживеаја. Немојте да кажувате дека момчето убиец бил одличен ученик, дека бил гениј, дека дошол од добар дом…“.
„Ништо од тоа не е вистина. Ова мало девојче кое истрча да го спаси својот помал брат, кога животот и беше најзагрозен, е пример, за пофалба, за орден, за љубов кон друго битие, за хуманост, благородност, храброст, која вреди повеќе од секоја оценка и одличен успех и секој успех во животот и кариерата“, напишала директорката, пренесуваат соседните медиуми.