Зајакот во последните децении стана најпрепознатливиот симбол на Велигден , па во многу домови можете да видите разни велигденски украси кои вклучуваат се што има врска со ова животно.
„Велигденското зајаче“ како што многумина го нарекуваат нема апсолутно никаква врска со црквата и Исус, и од каде доаѓа тој во приказната за Велигден ?
Зајакот можеби го нема во Библијата, но затоа паганските верувања се полни со приказни за него. Оригиналното „велигденско зајаче“ е древен симбол на плодноста и повторното раѓање, а многумина го поврзуваат со народни ритуали.
Пагански симболи, легенди…
Легендата вели дека зајакот бил симбол на Еостра – паганската германска божица на пролетта и плодноста. Зајаците можат да произведат неколку ѓубре годишно за време на нивната младост. Нелогично е да се направи врската, на прв поглед, бидејќи зајакот не носи јајца, така што врската со велигденските јајца е нелогична.
Според легендата, Еостра спасила птица која умирала од студ, така што ја претворил во зајак за да ја заштити од студот. Еостре нуди сиромашно сместување за зајак во замок, а секоја година зајакот и даваше јајца на божицата, како и на децата ширум светот .
Друга легенда вели дека велигденското јајце и зајакот се стари симболи на египетската божица Астрата, од која се родени Еостра и Остара, а имињата за Велигден – естерн, источен – се изведени од нивните имиња.
Зајаците се симбол на плодноста уште од античко време, додека пролетта е симбол на повторното раѓање. Иако зајаците не несат јајца, врската со нив дојде речиси природно.
Со текот на вековите, овие антички симболи се поврзуваат со христијанскиот празник Велигден, па двете традиции се споиле.
Велигденското зајаче првпат се споменува во 1682 година во германските бајки. Се верува дека овој пагански симбол на пролетта и плодноста најверојатно се споил со христијанските традиции во Германија во 17 век.
Тогаш христијанскиот празник Велигден стана засенет од паганските традиции кои го славеа повторното раѓање и плодноста.