Украинските воени претставници се збунети. Тие очекуваа поголем и многу пожесток руски одговор на нивниот ненадеен напад во областа Курск во Русија.
Украинските воени претставници се збунети. Тие очекуваа поголем и многу пожесток руски одговор на нивниот ненадеен напад во областа Курск во Русија. И покрај тврдењата на медиумите под контрола на Кремљ за успешен отпор, досега има малку докази за тоа.
Но зошто? Дали е тоа знак за руска воена неспособност? Дали има премногу војна за руската армија? Дали на командантите на руската армија им треба толку време за да ги соберат потребните сили за да избегнат префрлање на единици од првите линии во Доњецк? Дали тоа ќе биде масовен одговор – можеби бараж ракети и беспилотни летала на Киев?
Можеби дури и употреба на тактичко нуклеарно оружје за одвраќање и казнување на Украина? Можеби Алексеј Дјумин, човекот кој Путин го назначи да ги преземе операциите во Курск, сè уште го прави планот? Во секој случај, прашањето е – што ќе направи Путин?
Како што пренесува „Политико“, Дјумин од своја страна не е за потценување. Западните медиуми го нарекоа „телохранителот на Путин“, тој навистина беше личен телохранител на рускиот лидер во 1999 година, пред да биде унапреден во заменик-шеф на Федералната служба за заштита.
Inaction man: As Kursk response shows, in a crisis Vladimir Putin freezes up https://t.co/WO4GU1zqPe via @smh
— Nino Brodin (@Orgetorix) August 19, 2024
52-годишникот е роден во Курск, добро го познава регионот и е длабоко поврзан со руската армија, а неговиот татко е началник на 4-то одделение на Министерството за одбрана на Главната воено-медицинска управа.
Дјумин отишол во воено училиште и студирал инженерство, издигнувајќи се до ранг на заменик-началник на специјалните сили на Дирекцијата за воено разузнавање (ГРУ) во времето на анексијата на Крим.
Се верува дека тој го организирал бегството на поранешниот проруски претседател на Украина Виктор Јанукович, служел како началник на Генералштабот на руските копнени сили и како заменик-министер за одбрана пред да стане гувернер на Тула во 2016 година.
Тој беше префрлен во Кремљ претходно оваа година и некои сега го гледаат Дјумин како можен наследник на Путин. На него се гледа како на способен, безмилосен и ладен, не многу различен од неговиот шеф. И се знае дека е методичен, што е можно објаснување за доцнењето на руската контраофанзива.
Сепак, друго можно објаснување е дека Путин уште еднаш демонстрира како може да остане парализиран во криза, па дури и да исчезне од очите на јавноста, карактеристика што претходно беше карактеристична за Јосиф Сталин, кој се повлече на својата дача и остана во некомуникација кога германските сили започнаа напад врз СССР.
Паралелата први ја направија критичарите на Путин од Москва за време на пандемијата на коронавирус. Скриен во неговиот имот Ново-Огариово на периферијата на Москва, Путин во голема мера беше отсутен додека главниот град се бори да го задржи ширењето на смртоносниот вирус, при што Марк Галеоти, аналитичар во британскиот Кралски институт, ја забележа неговата карактеристика да дозволува „одредени сериозните предизвици да стануваат туѓ проблем“.
И ова може да го објасни моделот што се појави кога се случија несреќи предизвикани од човечка грешка или природни катастрофи. Во 2000 година, Владимир Путин летуваше во својата резиденција во Сочи кога нуклеарната подморница Курск потона во Баренцовото Море.
Тој на крајот се состана со семејствата на 118 жртви додека избувна медиумска бура поради неговото отсуство – и средбата не помина добро. Потоа, во 2018 година, тој беше критикуван за неговиот бавен одговор на големиот пожар во трговски центар во сибирскиот град Кемерово, во кој загинаа 64 лица, меѓу кои 41 дете. По катастрофата, ожалостените семејства го обвинија дека ја повторил истата грешка.
Така, украинските лидери и команданти сега чекаат каков било одговор од Русија – и се прашуваат зошто тоа трае толку долго.
Меѓутоа, кога станува збор за нивните следни потези, и тие имаат некои прашања со кои треба да се соочат. Дали треба да останат за да го одбранат она што го освоија во Русија? Дали треба да се повлечат целосно или само делумно и да бидат дел од тампон зоната?
Ако Украина мисли дека може да го принуди Путин да пренасочи значајни воени сили и опрема од стратешки поважниот Доњецк , каде што Русија сега е на 15 километри од градот Покровск, може да биде во искушение да се задржи и да се обиде да ја прошири освоената територија.
Сепак, пензионираниот армиски генерал Марк Кимит, поранешен помошник државен секретар на САД за политичко-воени прашања, се плаши од последиците доколку Украина одлучи да го стори тоа.
„Мојата главна грижа е дали некој од руските генерали читал книги или проучувал некоја од битките на нивните предци од Втората светска војна. Тие ќе се обидат да ги опколат напаѓачките сили, или со клешти во Русија или со подлабок плик во Украина“, рече тој и продолжи:
„Ако тоа се случи, и тие можат да бидат во состојба да го завршат опкружувањето, Русите потоа ќе ги намалат своите сили како што направија со германската Шеста армија во Сталинград. И тоа нема да биде убава глетка“.
Згора на тоа, обидот за задржување на освоената територија веројатно би значело испраќање дополнителни трупи од тие 12.000-те кои веќе се проценува дека се во Русија. А Украина има сериозен недостиг на воена сила.
Дополнително, Украина ќе има развлечени единици за електронско војување, како и противвоздушна одбрана, кога Русија ќе почне да ги таргетира вкопаните трупи со своите разурнувачки плови бомби. Оттука, не изненадува зголемените молби на претседателот Володимир Зеленски до западните сојузници да им дозволат на воените команданти на Украина да истрелаат западни ракети со долг дострел длабоко на руска територија.
Среде сета оваа неизвесност, Зеленски во неделата објави дека украинските сили имаат намера да одржат тампон зона, иако тој не објасни дали тоа ќе го вклучи целиот регион или многу помал дел од територијата.
Сепак, последното нешто што Зеленски го сака е да претрпи сериозен неуспех во Курск и да види дека победата се претвора во пораз поради дрскост, поткопувајќи го моралниот поттик што инвазијата на Русија конечно и го даде на Украина и нејзините западни сојузници.