Началникот на руската армија Герасимов и министерот за одбрана Шојгу Пригожин ги нарече „проблематични дедовци“
Не е тајна дека Евгениј Пригожин, основачот и сопственикот на озлогласената платеничка група Вагнер, има многу ниско мислење за врвот на руската армија, вклучувајќи го и началникот на Генералштабот за одбрана Герасимов и министерот за одбрана Шојгу, дека тие се „проблематични дедовци“, а во големата анализа која е во соработка со Bellingcat и германски The Russian Theinst, смета дека неговата претерана критика кон соработниците на Путин може да значи и крај на неговата ера.
Пред десет години, во пресрет на почетокот на конфликтот со Украина, руското Министерство за одбрана одигра клучна улога во формирањето на Пригожин и неговите Вагнеровци. Компанијата предводена од готвачот на Путин, кој тогаш беше речиси непознат за јавноста, почна да добива големи договори, особено за снабдување на армијата со храна. Иако службата била на многу ниско ниво, а биле пријавени и масовни труења на војници, поради што ФСБ отворила истрага против компаниите на Пригожин, неговиот финансиски успех бил метеорски. За краток период создаде фарма на интернет „тролови“, откупи или формира мрежа од, најблаго речено, сомнителни медиуми и, се разбира, формира елитна платеничка група, на која и помогна неговиот партнер, неонацистот Дмитриј Уткин, поранешен висок функционер на руската армија, кој бил задоволен со името на групата Вагнер поради нејзината поврзаност со неговиот сакан „Третиот Рајх“. Припадниците на паравојската, докажано, биле обучувани во руски воени бази и од руски офицери, кои исто така внимателно следеле сè што прават во конфликтните зони ширум светот.
„Музичари“
Теинст тврди дека „музичарите“, како што некои со потсмев ги нарекуваат членовите на Вагнеровата група, продолжуваат да добиваат наредби преку Уткин, кој го добил прекарот Вагнер директно од високиот руски офицер, Ивањиков.
Пригожин, се наведува понатаму, никогаш не дејствувал како приватна војска, ниту јасно ги изразувале своите воени цели. Но, поранешниот готвач на Путин вешто ги одбра своите битки. Така, на пример, во Африка учествувал во конфликти што му овозможиле да добие вредни суровини, минерали и скапоцени камења веднаш штом ја создал својата деловна империја. Идејата на Путин беше дека Вагнеровците ја слушаат војската, но да немаат формални врски со неа, со што ќе ја избегнат одговорноста на Русија за многу работи, вклучително и безброј злосторства и воени злосторства. Сепак, тоа генерираше проблеми бидејќи САД почнаа да ги гледаат Вагнеровците како легитимна цел, речиси терористичка организација, што резултираше со загуба на голем број животи меѓу паравоените членови. Исто така, кога од нив беше побарано појасна соработка со руската армија, се виде дека паравоената војска на Пригожин е многу помалку дисциплинирана. Потоа дојде конечниот крај на соработката меѓу рускиот Генералштаб и Пригожин, но остана нејасно зошто Русија избегнува да го намали политичкото и финансиското влијание на Пригожин во светот.
Заменик-началникот на руската армија, генерал Владимир Алексејев, тогаш потврди дека Русија основала своја приватна армија „Редит“ и на чело на неа го постави својот близок соработник, 54-годишниот Анатолиј Карази. Во анализата се тврди дека тој на своите платеници им се претставува како „Владимир“, а помалку е познато дека долго време бил на чело на разузнавачката служба на Вагнер.
Во текот на 2021 година, Карази успешно регрутирал илјадници војници, од кои повеќето биле од групата Вагнер и поранешни членови на 16-та специјална бригада лоцирана во близина на Тамбов, и ги обучувал на полигоните на Крим. Тоа го разбеснило Пригожин, кој побарал средба со руската армија, која се одржала во јануари 2022 година во Русија, а во таа прилика му се заканил на Алексеј дека ќе го уништи доколку продолжат да му се мешаат во работата. Но, Алексеј набрзо организирал втор состанок на кој бил присутен и Карази и им понудил соработка, по што конфликтот „исчезнал“, а Пригожин изјавил дека сето тоа е само недоразбирање. Ја загуби битката, но немаше намера да ја изгуби војната.
Целосен неуспех на стратегијата
Планот на Алексеј беше Редут да одигра клучна улога во првите денови од инвазијата на Украина, како и да формира група чија цел беше да го убие украинскиот претседател Володимир Зеленски.
Бидејќи повеќе не беше миленик на режимот, Пригожин мораше да најде друг начин да се врати на врвот на сферата на влијание. Според разузнавачките податоци, ден пред инвазијата на Украина, на 20 февруари, Пригожин му се јавил на Алексеев, но тој не одговорил. Пригожин доби шанса да разговара со него само следниот ден, и тоа многу кратко, помалку од две минути.
Генералот Алексејев очекуваше брз, речиси моментален успех на „специјалната воена операција“, но работите не одеа според планот. Украинската војска и западните разузнавачки служби имаа многу информации за деталите од руската операција, што резултираше со бројни ненадејни контранапади. Веќе првиот ден, Русите претрпеа катастрофални загуби, а Redoubt речиси престана да постои, губејќи речиси деведесет проценти од своите војници. За само неколку дена Алексеев целосно ја загуби контролата над таа група.
Ситуацијата се влошуваше, руските војници беа принудени да се повлечат во источниот дел на Украина, каде што беа „заглавени“ во исцрпувачка војна. До март, стана јасно дека стратегијата за брзо заземање на Киев целосно пропадна. Така, на 19 март „музичарите“ се вратија на сцената, а извештаите покажуваат интензивна комуникација меѓу Пригожин и Алексеев тој ден. Само, овојпат Алексеев упорно го бараше Пригожин, а не обратно како порано. Пригожин ја искористи можноста да се сретне со Путин во живо за да му ги претстави своите достигнувања и од тој момент доби дозвола официјално да се претстави како сопственик на Вагнер и започна со отворено регрутирање, дури и постери на руските улици и реклами во државните и регионалните медиуми. Пригожин поврзан со поранешни осуденици.
Пропагандна војна
До есента, Русија веќе почна да паничи бидејќи Украина започна огромна контраофанзива и Путин, и покрај претходните ветувања, мораше да прогласи мобилизација. Војската на Пригожин се покажала како клучна овде бидејќи се фрлиле „со глава“ во првите редови. Но, во позадина, Пригожин склучи неочекуван пакт со Рамзан Кадиров, руски политичар и шеф на Чеченија, кој претходно го критикуваше пристапот на Русија кон војната во Украина. Кадиров најмногу се фокусираше на тогашниот армиски началник генерал Лапин и со неговите напори успеа да се ослободи од него за помалку од еден месец. Така, руската војска се нашла опкружена со Кадиров од едната и Пригожин од друга страна.
На крајот на годината, сепак, мораа срамно да се повлечат од Херсон, што предизвика бес на руската јавност. Пригожин исто така видел можност овде, па основал канали на Телеграм, лажни „воени дописници“, што го засилило ова чувство на гнев кај руските патриоти. Пораката беше јасна – Русија се повлекува, но Вагнер останува и окупира се повеќе територии. Пригожин се покажа како одличен во сајбер војната, успевајќи да постигне поголем дострел дури и од „армијата Тик Ток“ на Кадиров. Врвот беше освојувањето на Соледар, што Пригожин успеа да го прикаже како епски потфат, иако тоа беше населба со само десет илјади души.
Од 2023 година, ПР-тактиката на Пригожин станува се поинтересна за меѓународната јавност, а аналитичарите сериозно се прашуваат дали зад сè стојат неговите политички амбиции. Некои го гледаат како ривал, други како логичен наследник на Путин.
Сфатил дека не може засекогаш да ја зачува својата слава со приказната и Соледар, па се свртел кон Бахмут, град кој всушност не е стратешки приоритет, но Вагнер своите напади врз него ги претворил во неверојатно гледано телевизиско шоу. Меѓутоа, напредокот во Бахмут бил бавен и Пригожин конечно, на крајот на април оваа година, сфатил дека повеќе нема човечка сила или оружје за да ја заземе таа област.
Сепак, иако бил свесен за својот пораз, Пригожин продолжил да работи на својот култ на личноста и во спектакуларни видеа почнал јавно да ги клевети Шојгу и Герасимов дека тие се виновни за ситуацијата, дека Русија не испраќа оружје или муниција. Објави видео снимки од убиените вагнеровци. Реално, неговиот проблем не беше недостатокот на оружје или муниција, туку човечка сила, а Кремљ не можеше никако да влијае на тоа. Сепак, планот беше да се прикаже неговото излегување од Бахмут како резултат на предавството на руското Министерство за одбрана. За западните аналитичари ова е знак дека Пригожин е „во слободен пад“.
Пригожин повеќе нема пристап до затворите каде што би можел да регрутира нови војници. Украинската контраофанзива работи во негова корист затоа што Кремљ е веќе многу оптоварен со оваа војна и многу им требаат Вагнеровците. Сепак, неговиот проблем со човечка сила, како и конфликтот со врвот на руската армија, не ветуваат многу. Теинст заклучува дека озлогласениот Пригожин може да се претвори од руски херој во целосна анонимност за само неколку месеци.