Впечаток е, или како што вели селекторот, факт е дека Србија не заслужи да загуби од Унгарија . Слично размислуваа и видно разочарани и шокирани фудбалери на нашата репрезентација по мечот во преполната „Пушкаш Арена“ во Будимпешта.
Драган Стојковиќ реши да се обиде да ги изненади Унгарците и на стартот од натпреварот да ги остави на клупата Душан Тадиќ и Филип Костиќ.
Иако се работи за двајца квалитетни млади играчи кои веројатно ќе имаат позначајна улога во националниот тим во годините што следуваат, експериментот со Алекс Терзиќ и Страхиња Ераковиќ во најтешкиот меч во квалификациите на хартија не помина најдобро, двајца се веќе заменети на полувремето, а Тадиќ и Костиќ мораа да бидат „проверени“ на теренот.
Во секој случај, можеме да кажеме дека Пикси успеа да ја изненади Унгарија, но за жал не успеа да ги изненади сите кои верно ги следат игрите на „Орлов“ и да им овозможи да гледаат квалитетно издание кога е во прашање дефанзивата.
– Кога ја имаме топката, не можат да ни дадат гол – на шега рече еден од колегите по првото полувреме, а со таа шега всушност ја кажа тажната вистина дека навивачите мора да се грижат секогаш кога ривалот ќе нафрли половина. .
Добра Србија беше пред. И во нападите кои не завршуваа со можности, можеше да се види јасен план и идеја на нашиот тим на кој начин противникот може да биде загрозен. Селекторот се обиде да го вклучи Митровиќ во игра, тоа донесе добри работи, а имаше многу шанси… да не ги набројувам, сега не е ни важно.
Но, толку многу критични моменти, кога противникот се приближува на 30 метри од нашиот гол, едноставно не може, а да не донесе нешто лошо.
Првиот гол, Терзиќ испадна на долга топка и се обиде да се „измие“ мафтајќи кон линискиот судија и барајќи офсајд, Миленковиќ задоцни да излезе и се обиде да го покрие Терзиќ, а потоа ниту Ераковиќ немаше време да затвори.
Вториот гол, Павловиќ целосно нејасно налета на играчот на Терзиќ и го остави Салај сам, а потоа Миленковиќ не излезе на ударот на споменатиот унгарски фудбалер.
Аматерски, како во помладите категории, а на моменти изгледа како нашите фудбалери да не го зборуваат истиот јазик и да нема комуникација меѓу нив.
Пикси од почетокот на селекторскиот мандат форсира напаѓачки фудбал, односно „гол повеќе“ фудбал и тоа одамна не ни носи добри резултати.
Фудбалот не се игра без одбрана, барем не против многу посериозни селекции, како што е Унгарија.