Според Палестинскиот завод за статистика, жртвите од израелската војна во Газа оставиле најмалку 17.000 деца сирачиња. За еден постар пар, трагедијата значеше згрижување на 36 внуци кои ги загубиле своите родители.
„На овие деца им е потребна грижа. Им треба храна, вода и посебно внимание. Секој ден станувам во 3 часот наутро за да ги искапам и нахранам. Сето ова го правам и покрај моите години“, изјави бабата на децата, Рида Алива, за Ал Џезира.
Дедото, Хамед Алива, рече дека заштитата на десетици деца е уште потешка поради заканата од војна и недостатокот на основни добра.
„Живееме под постојаниот звук на беспилотни летала што нè држат будни цела ноќ и се плашиме дека војната би можела повторно да започне“, рече тој.
Дури и со технички прекин на огнот, звукот на беспилотните летала на небото над Газа ја прави Газа да се чувствува сè друго освен мирно.
Израелските беспилотни летала лебдат на опасно ниски нивоа, особено над источниот Појас Газа, кој технички е под израелска контрола. Тоа е само постојан потсетник колку е кревок овој прекин на огнот.
Исто така, имаше звуци од експлозии во текот на целата ноќ – мали, но постојани. И ако прекинот на огнот звучи вака, луѓето го поставуваат прашањето: Дали ќе се одржи ако продолжиме да слушаме звуци од експлозии, повремено пукање на тешка артилерија и звуци од беспилотни летала?
Луѓето овде ни кажуваат дека стравот воопшто не ги напуштил, дека механичкото зуење на беспилотните летала е длабоко вкоренето во нивниот секојдневен живот бидејќи, по две години бомбардирање, ова им звучи како предупредување.
Родителите пријавуваат дека децата се будат среде ноќ и го мешаат зуењето на беспилотните летала со воздушен напад, а возрасните ни кажуваат дека се тресат на секој звук – без разлика дали станува збор за трескање на врата или пукање на камион.
Значи, тоа е нуспроизвод од две години немилосрдно бомбардирање што им остави на луѓето оваа длабока траума.